منصوره خسروبیگ راستین آنلاین:وی با مطرح کردن این موضوع که روند روزنامه نگاری با گذر زمان در مسیر پیشرفت و تکامل نبوده است، بیان داشت: در گذشته روزنامه خواندن به عنوان یک هنجار مثبت اجتماعی نشانه ای از فرهیختگی بود و جامعه برای آگاهی و دانایی به سراغ جراید می آمد. اما با گذشت زمان، بسیاری از روزنامه ها از مردم دل کندند و به بلندگوی تبلیغاتی یک سویه بدل شدند.
اینجا بود که ایام خاکستری روزنامه از راه رسید و روزنامه نگار خود را تنهاتر از همیشه دید.
او رسالت روزنامه نگاران را ایستادن در سمت مردم دانست و با نگاهی انتقادی افزود: شاید مطالب ما نتوانست آنچنان که شایسته بود سرنوشت غم انگیز کودکان خیابان و معتادان متجاهر را عوض کند و با نگاهی عمیق به حل مشکلات کارتن خواب ها و گورخواب ها بپردازد.
امیرآبادی پیرامون اهمیت کار رسانه ای در حوزه فرهنگ گفت: آیا روزنامه نگاران در پایتخت فرهنگی شکواییه ای علیه تعطیلی سینماهای نوستالژی شهر تنظیم کردند و نظرات مردم کوچه و بازار را پیرامون کنسرت ها جویا شدند؟
این فعال مطبوعات فارس با طرح پرسشی افزود: آیا روزنامه نگاران آن چنان که شایسته بود پیرامون مؤسسه های مالی غیر مجاز به ریشه یابی پرداختند و درباره سرنوشت غم انگیز بورس چه کردند.
او در ادامه افزود: روزنامه نگاران معاصر برای آن که در پیشگاه مردم سربلند باشند باید از بیان وعده های بی پایان اندکی دل بکنند و به میان مردم بیایند. روزنامه نگارانی که می توانند خوب ببینند، خوب بنویسند و خوب تحلیل کنند باید سمت مردم بایستیم.
امیرآبادی در بخش پایانی سخنانش اظهار داشت: برای آنکه آیندگان از ما به نیکی یاد کنند بیایید از صلح بنویسیم، از آشتی و از تعامل با ملت های خوب جهان. شاید که در پیشگاه ملت بزرگ و مظلوم ایران و پروردگار یکتا سربلند شویم.