حسن روحانی که شاید سال 92 یکی از ناشناسترین کاندیداهای ریاست جمهوری بود در رقابت با کاندیداهای آن روز، نامش بهعنوان رئیسجمهور مردم ایران روز25 خرداد رسماً اعلام شد تا بعداً مشخص شود که انصراف عارف و حمایت شخصیتهای محبوب مردم از وی مهمترین عامل پیروزی ارسالهای دور آیتالله هاشمی بوده است.
دوره زمانی بین سالهای 92 تا 96 بهگونهای بود که علیرغم تمام محدودیتها و شاید هم بحرانیهایی که دست و پای روحانی را برای تحقق 100 درصدی وعدههایش بسته بود، مردم و حامیان اصلی روحانی یعنی جناح اصلاحطلب، امیدوارانه رأی خود را در انتخابات سال 96 تکرار کردند تا تصمیمگیریهای کشور همچنان بر مدارتدبیر بچرخد.
اما داستان سال 96 کمی متفاوت بود.تحولات بینالمللی از یکسو و تلاش مخالفان روحانی در داخل کشور را ناکارآمد جلو دادن دولت روحانی از سویی دیگر باعث بروز برخی واکنشها در میان حامیان روحانی شد.
واکنشهایی که تحلیل محتوای آن حاکی از یک حرکت مشکوک ، مرموزوسازمان دهی شده بود.
افشاگری آشنا
اینکه در فضای مجازی موجی شدید علیه رئیسجمهوری که کمتر از سه ماه است برای دولت جدیدش از مجلس رأی اعتماد گرفته ، شکل بگیرد و تعدادی از سلبریتی ها در صفحات شخصی خودشان از پشیمانی رأی دادن به روحانی سخن بگوید کمی مشکوک به نظرمی رسید، تا اینکه مشاور رئیسجمهور از پشت پرده این حملات پرداری برداری کرد و خبر از وجود یک هجمه سازماندهیشده علیه حسن روحانی داد.
حسامالدین آشنا در صفحه توییتر خود نوشت: پویش پشیمانی با پشتیبانی کسانی شکل گرفت که باید در مورد کارهای کرده و نکرده خود پاسخگو باشند. آنها ثروت و سعادت ملت را به تاراج دادند. چه سدهایی ساختند که پشتش آبی نیست، چه فرودگاههایی ساختند و پروازی به آنجا نیست.
آشنا در توییت دیگری نوشت: به دست هر نماینده یک مجوز پالایشگاه و پتروشیمی به اسم خصوصیسازی؛ پتروشیمی را به وزارت رفاه، پالایشگاه را به وزارت دفاع، روغنکشی را به بنیاد شهید، نیروگاه سازی را به آستان قدس، مخابرات را به سپاه و ستاد پیمانکاری را به قرارگاه خاتمالانبیا.
اما در شرایطی که تیم احمدینژاد در چند مدت اخیر با غوغا سالاری، برخی ارکان نظام را با استفاده از عباراتی همچون شفافسازی نشانه رفته است، به نظرمیرسد روحانی باید منتظر حملات سهمگینتر از پویش پشیمانی نیز باشد.اتفاقی که درسالهای پایانی دولت دوم اصلاحات به وقوع پیوست و حاصل آن رئیسجمهور شدن فردی با کمترین سابقه سیاسی اما حرفهایی متفاوت بود.حرفهایی که خیلی زود مشخص شد حاصلش تباهی زیرساختهای کشور در حوزههای مختلف است.