ساده و صریح بگویم ، رقابتها را از روز نخست بطور جامع و کامل دنبال کرده ام ، بگذارید از دو دیدگاه مسابقات تیم ملی را بررسی کنیم ، اول سطح کمی و کیفی عملکرد ورزشکاران و تیم های حاضر در مسابقات و دوم وضعیت تیم ملی و ورزشکاران خودمان !
صرفا به عنوان یک متخصص علوم ورزشی (با استناد به دانش و تجربه کسب نموده در دوران ورزشی اندک و دوران تحصیل و تدریس و... ) و آشنا به موضوعات رشد و یادگیری حرکتی ، اجرا و کنترل و بویژه روان شناسی ورزش ، تفاوتهای قابل تاملی بین سطوح عملکردی ورزشکاران ما با ورزشکاران اکثرقریب به اتفاق تیمهای دیگررا شاهد بوده ام ، البته این موضوع اصلی این گفتار نیست و فقط به همین موارد بسنده می کنم که: فوتبال ما هنوز ساختارمند و سیستماتیک نیست ! همانگونه که تا مفهوم واقعی حرفه ای گری ورزشی فاصله داریم! ما هنوز تابع ظهور و شکوفایی زود و یا دیرهنگام پدیده ها هستیم ! تازه اگر حضورشان با حضور راهبر، مربی ومدیر خوبی در تیم ملی همزمان شود ! چنین مسائلی بی شک باید مربیان ما را بیش از پیش به فکر و فعالیت وادار نماید تا دریابند که چگونه می شود فاصله دقت در اجرای مهارتها درتمرین را به اجرای تحت فشار در رقابتی جهانی رساند!
و اما موضوع اصلی عنوان انتخابی خودم که خوب بودیم و خیلی هم خوب ، اما بهتر است سوار بر اسب غرور نشویم ! زیرا در فوتبال چهار ظرفیت روانی عملکرد را شدید تحت تاثیر می گذارند : تعهد، تمرکز، متانت واعتماد به نفس .
ورزشکاران فوتبالیست ما در تعهد و تلاشگری وصف ناپذیری را نشان دادند و من این را نه تنها نتیجه غیرتمندی و ملی گرایی واقع بینانه آنان، بلکه بیشتر نتیجه جو تیمی و عمومی مثبت و ساختارایجاد شده توسط مربی و کادر فنی می دانم ، نمایش سخت کوشی، تاب آوری و استحکام روانی باعث شدند تا فشار روانی مسابقه نخست نه تنها در جریان همان رقابت به تدریج کاهش یابد، بلکه در رقابت دوم و در برابر حریفی توانمندترو یا شاید صرفا سرشناس تر! کمتر تیم را آزار دهد.
اما تمرکز، واعتماد به نفس ورزشکاران ما هنوز شایسته این سطوح سنگین از رقابتها نیست! و امیدوارم راهبردهایی مؤثر برای حل این مشکلات پیگیری و اعمال شوند.
و اما غرور و نقطه مقابل آن که وقار و متانت و فروتنی است. بحث من در همین جا متمرکز است ، اینهمه تعریف و تمجید کارشناسان عمقی و یا سطحی نگر، مغرض و یا صادق داخلی و یا خارجی! و حتی از سوی رقیبی که امتیازات مورد نیازش را از ما گرفته ! نباید سبب شوند که ما تمرکزمان برای استفاده از تنها شانس باقیمانده برای صعود متزلزل و یا منحرف شود! بلی ما خوب بودیم در نمایش برخی از شایستگی ها و قابلیت هایمان ، و شاید این یکی از شیرین ترین باختهای ورزشی کشورمان بوده باشد! اما بهانه ای برای مغرور شدن نیست ! به هیچ وجه! واقعیت ورزش قهرمانی در هر سطحی که باشد برد و باخت است ! و تاریخ را فاتحان می نویسند ! و در این متن سعی نمودم برای القای این واقعیت عرصه رقابت ها ، از هیچکدام از غلط های مصطلح گفتاری مربی گری و گزارشگری ورزشی همچون "بازی" "بازیکنان" استفاده نکنم ! چون نه بازی وجود دارد و نه بازیکنی! اینها ادبیات منسوخ ولی رایج عامیانه هستند که هنوز تفاوتی بین "حریف گیری و یارگیری " قائل نمی شویم! چه رسد به درک تفاوتهای واقعی بین " بازی و مسابقه"!
البته شاید این مباحث برای بعضی از دوستان مربی، کارشناس و گزارشگر شبیه شوخی و یا بازی با کلمات باشد ! اما فراموش نکنیم که رفتار ما نتیجه افکارماست !
پس بهتر است از همین امروز و بدون ایجاد جو انگیزشی کاذب در جامعه و یا موج سواری بیهوده بر اجرایی زیبا و تحسین برانگیز که متاسفانه نتیجه ای درپی نداشت! همانگونه که یقینا مربیان و کادر فنی تیم خوبمان در تلاشند ، ماهم به سهم خودمان واقع بینانه از ورزشکارنمان و لزوم تداوم این رفتار متعهدانه و آگاهانه حمایت کنیم تا تمرکز آنان بر تنها شانس باقیمانده برای صعود کاهش نیابد و یا خدای ناکرده از این همه تعریف و تمجید و ابراز رضایت نه مغرور بلکه به غلط اغنا و خرسند ( اعتماد به نفس کاذب) و در نتیجه بی نیاز از پیگیری و تلاش بیشتر نشوند. به امید فردایی بهتر برای همه ورزشکاران پر تلاش و متواضع ایران عزیز.