بارها محققان ازمسایل جنسی و خشونت به عنوان دو عامل مهم در جذابیت داعش یاد کرده و یادآور شده اند که این دو به داعش کمک می کند که از سراسر جهان انسان های به واقع مریض را جذب کرده و به عضویت خود در آورد.
یادمان نرفته است به دندان کشیده شدن جگر سرباز کشته شده سوری توسط تروریست های به غایت وحشی را که نشان داد اندازه قساوت قلب تا چه حد در آنها به بلوغ رسیده است. یا به بردگی گرفتن دختران و زنان ایزدی و توحش بیش از حد معمول در این زمینه همگان را قانع ساخت که هدف از بسیاری تنها ارضاء جنسی و دست زدن به خشونت است تا روح و روان خود را ساکت سازند.
از بهار عربی و خشونت های آن که بگذریم، به شرق و جنوب آسیا می رسیم. در جایی که افغانسان و پاکستان قرار گرفته اند که روزانه شاهد خشونت هستند، خشونتی که گمان می رود به این زودی ها قصد توقف ندارد و تا جای ممکن می تازد.
پاکستانی که در آن از گرفتن جان خواننده گرفته تا زن، کودک،پیر و جوان از هر نوع قوم و مذهب هیچ ابایی نیست. تنها همین امروز نزدیک به ۶۰ نفر کشته و زخمی در جریان بمب گذاری در مسجدی در پاکستان بار دیگر نشان داد این کشور به واقع به مرضی به نام "تروریسم فزاینده" گرفتار شده است که تا به امروز هیچ راه حل مشخصی برای حذف آن پیدا نشده است.
آیا تروریست ها در پاکستان هدف مشخصی را دنبال می کنند؟ یا تروریست های پاکستانی دچار سادیسم هستند؟
حذف یک خواننده توسط یک گروه ترویستی در پاکستان که سبب خشم و غضب بیش از اندازه مردم را فراهم آورد نه تنها دستاوردی برای تروریست ها نداشت بلکه نفرت عموم مردم را نسبت به آنها بیشتر کرد. آنها تنها با کشتن یک خواننده معروف درصدد به رخ کشیدن خود برآمدند و پس از چندی محو گشتند. گویی مطرح بودن یکی از دلایل عمده تروریست ها در پاکستان است که ترورهایی مبتنی بر همین اساس و پایه انجام می دهند.
کشتن مردم بیگناه حتی اگر مخالف مذهب یا قوم شما باشند نه تنها دردی را دوا نمی کند بلکه موجی از خشونت را به همراه میاورد که دامن همه را خواهد گرفت.
لذا کشتار و کشتار می تواند دگر کشی را به یک عادت و پس از آن به یک فرهنگ پلشت تبدیل سازد. آنگاه هیچ کسی را آسوده باقی نخواهد گذاشت.
تروریست ها در پاکستان به دنبال عدالت در توزیع قدرت و ثروت مانند آنچه در کلمبیا که در نهایت به صلح میان " فارک" و دولت انجامید نیستند. بلکه ترورها منشأ گاها نامعلوم دارند که برخی را به شوک وا می دارد چنان که تا به امروز هنوز مشخص نیست قرار است در پی ترور چه چیزی به صورت مشخص عاید تروریست ها کند.
ما تنها به یک فرضیه رسیده ایم که آن نیز سادیسم است، سادیسم در جامعه ای به شدت "خشونت زده"، و بسته به لحاظ اجتماعی و سیاسی، که در آن احساس تبعیض منجر به تشکیل یک اپوزیسیون منظم یا سندیکایی واحد نمیشود بلکه خشونت بر علیه دولت فرو میکاهد و میل به خشونت و ارضاء از این جهت به سطح میانی و پایانی جامعه می رسد و خود را در آنجا تخلیه می نماید. جالب است که گویی سیستمی در پاکستان میخواهد حملات علیه دولت را متوجه حملات مردم علیه مردم کند تا دولت مرکزی و علی الخصوص ارتش کمترین آسیب را لمس کنند.
در واقع باید گفت تروریسم عدالت خواهی خود را از دست داده، به کمترین ها قانع شده است. این کمتر خواهی به سرخوردگی و متعاقب آن به سادیسم رسیده است.
هر چند تجاوز و خشونت علیه زنان در هند دیده می شود اما به حجم و اندازه پاکستان نیست. هند به سبب دموکراسی رایج در آن شاهد عملیات تروریستی کور نبوده، از این نظر آسودگی خاطر داشته است ولی در هند نیز سادیسم به وضوح دیده می شود. از خاطرمان نمی رود تجاوز گروهی به دختر جوان دانشجو که بسیار پر سر و صدا شد.
اسید پاشی در میان جامعه زنان هند و پاکستان نشان می دهد میل به خشونت و لذت بردن از خشونت ریشه دار بوده و در این نوع جوامع نهادینه گشته است.
اما آنچه برای ما مسلم شده این است که تروریست های پاکستان به واقع دچار سادیسم شده اند. آنها به سادگی تحت تاثیر رهبران قطعا مریض و دچار اختلالات جنسی و روانی خود قرار گرفته، ضمن کشتار و خونریزی، از دیدن صحنه های فریاد و درد لذت می برند. مهم نیست چه کسی کشته می شود یا چه تبعاتی دارد بلکه آنچه مهم است دستیابی به هیجانی است که از دیدن چنین صحنه های چندش آوری کسب می شود.
دگر آزاری، مرض مشترک همه ی تروریست های خاورمیانه و جنوب آسیا شده است و شاید تنها راه حل آن رفع تبعیض و برقراری دموکراسی واقعی باشد.
اما به نظر می آید پیش از آن باید فکری به حال درمان جامعه سادیسم زده ی محروم از آزادی واقعی کرد که تروریست های عاشق خون و مسائل جنسی می سازد زیرا دموکراسی که چنین متوحشانی را در خود جای دهد قطعا به سمت دیکتاتوری "کام بک" خواهد کرد.
مهدی مرادی، کارشناس ارشد روابط بین الملل