و به تحقیق فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنها را بر مرکبهای دریایی و زمینی سوار کردیم و از هر غذای پاکیزه به آنها روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری دادیم و چه برتری دادنی.
طی چند روز اخیر اقدام نیروی انتظامی استان فارس در انتشار عکس هایی از مهاجرین افعان دستگیر شده درحصاری قفس مانند و با چشمانی بسته ، موجی از حیرت و تاسف را در جامعه برانگیخت .
انجام اینگونه اعمال از سوی مردم کشوری با ادعای سابقه تمدن چندهزار ساله و مدعی پیروی از شریعت اسلام و ائمه بزرگوار شیعه که با شعار برادری و برابری ، تکریم انسانها بدون در نظر گرفتن رنگ و نژاد و احترام به همنوع و احساس مسئولیت نسبت به همسایه سعی در تقریب انسانها و برداشته شدن طبقات فخر و برتری جویی داشته اند بسیار عجیب مینماید.
برای اینجانب که به واسطه تحصیلات و شغل خود با این مهاجرین افغان به صورت مستمر در ارتباط هستم و نیک اندیشی ، مناعت طبع ، سلامت نفس و البته علاقه آنها نسبت به این سرزمین را هر روز نظاره میکنم ، دیدن این عکسها و تحقیر این افراد بسیار دردناک است.
افرادی که عمدتا ساده و بی ریا بوده و از لحاظ ایمان به شریعت و انجام فرایض دینی از مخلص ترین افرادند.
در میان آنها قاریان و حافظان قرآن کریم و محصلین دانشگاهی که بعضا در پاکستان یا تحصیلات خود را به پایان رسانیده و یا به دلیل مشکلات معیشتی آن را نیمه رها کرده و کسب روزی حلال در خاک ایران را به تحصیل علم ارجحیت داده اند نیز به وفور یافت می شود.
آنها نیز مادر زجر کشیده ای را چشم انتظار دارند ، در میان قوم و قبیله و شهر و دیار خود صاحب اسم و رسم هستند وقطعا از غروربرخوردارند اما ، برای ساخت فردایی بهتر برای خود و خانواده رنج دوری از وطن و تحقیر و توهین و کار سخت و طاقت فرسا را به جان خریده و در اینجا سکنی گزیده اند.
همانند یک ایرانی که به دنبال آینده ای روشن استرالیا یا آمریکا و حتی ترکیه یا کشورهای خلیج فارس را برای کسب و کار انتخاب می کند .
چه بسا هر کدام از ما و حتی همین مامورین محترم نیروی انتظامی نیز در میان بستگان از این مهاجرین سراغ داشته باشیم و بعضا نسبت به آنها تعلق خاطری نیز وجود داشته باشد.
با این تفاوت که افغانستان جزو لاینفک تاریخ این سرزمین است و شاید اگر بی عرضگی برخی پادشاهان ایران زمین نبود ، هنوز بخش اعظمی از این سرزمین رنج کشیده جزو تمامیت ارضی ایران بود.
دغدغه مسئولین محترم و احساس مسئولیت نیروی انتظامی در تامین امنیت کشور عزیزمان برهیچ کس پوشیده نیست اما اینکه نصف شب به اتاق این عزیزان که برخی روزها تا 13،14 ساعت کار می کنند هجوم آورده ، این بندگان خدا را بر سر سفره دستگیر کرده و حتی یکی از آنها را نیز با پای شکسته ی گچ گرفته همراه با بقیه به کلانتری انتقال داده و حتی مجال تسویه حساب با کارفرما و جمع آوری لباس ووسایل را نیز به آنها ندهیم و در آخر همچون جانوران وحشی و یا جانیان آدم کش این کارگران زحمت کش را در پشت میله ها با چشمان و دستان بسته به صورتی تحقیر آمیز در انظار عمومی نمایش دهیم با هیچ متر و معیاری قابل انطباق با تکالیف انسان دوستی نیست.
اینها به عنوان همسایه دیوار به دیوار کشور عزیزمان به ما پناه آورده اند و اکثریت نیز مهمانان بی آزار و قابل اعتمادی هستند ، کاش ما نیز به عنوان یک ایرانی مسلمان که هم در منابع ملی و هم مذهبی بارها و بارها به احترام به ابناء بشر سفارش شده ایم ، برای این بندگان خدا میزبانان خوبی باشیم .
در پایان صمیمانه از یکیایک مردم شریف کشور زجر کشیده افغانستان و بالاخص مهاجرین عزیزی که مهمانان ما در کشور پهناور ایران هستند عذرخواهی نموده و دستان زحمت کش این برادران را به گرمی می فشاریم و از مسئولین ذیربط خواهشمندیم پیگیری های لازم را جهت شفافیت این موضوع به عمل آورده و با مسببین آن برخوردهای لازم صورت پذیرد و نسبت به دلجویی و جبران آسیب مادی و معنوی که این عزیزان متحمل گردیدند اقدامات لازم صورت پذیرد.
هرچند مشخص نیست امروز آنها هزاران کیلومتر آنطرف تر در کابل و قندهار و هرات و بغلان و شیرغان و ... چه می کنند و از این میزبانی و بدرقه چه خاطراتی برای گفتن دارند.
ابو حمزه ثمالی از امام محمد باقر علیه السلام چنین نقل می کند که چون زمان مفارقت امام علی بن الحسین علیه السلام از دنیا فرارسید مرا به سینه خود چسبانید آنگاه فرمود:
« فرزند عزیزم! تورا به چیزی سفارش می کنم که پدرم در هنگام وفاتش مرا بدان وصیت فرمود، همان چیزی که پدر او [امام حسین علیه السلام] نیز بدو چنین فرموده بود، که :
« یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ.»
ای فرزند عزیزم از ظلم به کسی که یاریگری جز خدا علیه تو ندارد پرهیز کن!»
( الکافی ج : 2 ص : 332)
دبیر سازمان جوانان مجمع نیروهای خط امام-استان فارس*