هجده شهریور سالروز ترور احمد شاه مسعود بهانه ای دست داد تا اندکی و تنها در جند سطر ادای دین کنیم و پاسخ عشق وعلاقه او به فرهنگ و زبان پارسی را بدهیم .
احمد شاه مسعود که او را چگوارای شرقی نیز می نامند تنها در یک وجه با چریک انقلاب کوبا اشتراک دارد وآن هم روش جنگیدن بود، زیرا احمد شاه اهل سیاست و گفتمان نیز بود و این کار را به خوبی انجام می داد .
او جنگجویی بزرگ و صلح دوست و عاشق فرهنگ ایران بود و شگفتا با این همه ادعای فرهنگی در ایران هیچ مکان و خیابانی به نام این مرد یزرگ نیست!!!
احمد شاه که به شیر دره پنج شیر مشهور بود با تمام جنگ آوری اش روحی لطیف و شاعر مسلک داشت و به حافظ عشق می ورزید، بگونه ای که هیچ وقت از خاندن دیوان خواجه اهل راز غافل نمی شد .
وی که بخش بزرگی از عمرش را در جنگ گذراند، هیچگاه جنگ را نمی ستود و می گفت که برای صلح می جنگد، و این ادعا را بعد از شکست دادن روس ها با به مذاکره نشسشتن با آن ها و پذیرفتن آتش بس ثابت کرد .
او نزد ایرانیانی که باور دارند، فرهنگ مرز جغرافیایی و سیاسی را نمی شناسد نیز از محبوبیت زیادی برخوردار بود .
او با اینکه به ایران، تاجیکستان و افغانستان عشق می ورزید اما هیچگاه وابستگی به جایی غیر از کشور خود نداشت و احتیاجات و یا کمک های احتمالی موجب نشد که وامدار کسی یا کشوری شود .
محبوبیت احمد شاه مسعود در افغانستان به حدی بود که مسئولیت ترورش را هیچکس به عهده نگرفت، به راستی اگر زنده مانده بود افغانستان مسیری متفاوت را طی می کرد وشاید روزگاری بهتر از امروز داشت .
از ویژگی های بارز احمد شاه این بود که باوجود جنگ با روسیه به غرب نزدیک نشد و همیشه استقلال خود را حفظ کرد، وی با وجود سالها جنگ و پیکار از لطافت روحش کاسته نشد و در هر زمان که دست می داد حافظ می خواند و همیشه ازخشونت برائت می جست .
او که فرزند سرهنگ دوست محمد خان بود و در زمان مرگ 48 سال بیشتر نداشت، در افغانستان "قهرمان ملی" لقب گرفت و روز مرگش را "روز شهید" و تعطیل رسمی اعلام شد .