بحران آب وآینده فارس/فرزادوثوقی*

در موضوع دوم بازهم باید به موضوع اول رجوع کرد که مسوولین استان دنبال کسب اعتبارات لازم از پایتخت برای عمران فارس نبوده اند واین امر در عدم تعامل با نمایندگان استان کاملا مشهود است . طی این سالها استان فارس از انسجام مدیریتی لازم برای دریافت اعتبارات از پایتخت برخوردارنبود و اگر حرکتی هم در موضوع جذب سرمایه گذار داشته ایم با توجه به همان عامل عدم انسجام مدیریتی ، توفیقات چندانی بدست نیاورده ایم . بطور مثال استاندار سابق فارس موضوع انرژی را در استان پیگیری کرد اما تک صدایی او کار را به جایی نرساند .
ویا حتی چندین مورد سرمایه گذاری پیشنهاد شد که به عنوان مثال با واکنش های متفاوتی در حاشیه باغ فرزانه درایجاد زنجیره انسانی روبرو شدیم . هم اکنون آثار سرمایه گذاری های متعددی در شیراز مثال زدنی است ،پروژه تجارت جهانی ویا موضوع سرمایه گذاری ناتمام در مجتمع خلیج فارس ویا احداث پارک آبی خاکی ! به گفته رییس مجمع نمایندگان فارس ، این استان از برنامه های توسعه عقب افتاده است والبته این حرف تازه ای نیست وباید راهکاری برای برون رفت از این ماجرا پیشنهاد دهیم . آنچه مسلم است توسعه استان منوط به داشتن نقشه راه است . آنچه از آن به عنوان طرح آمایش سرزمین یاد میشود.اگر استان فارس براساس طرح آمایش سرزمین توسعه پیدا کند می توانیم امیدوار بود درآینده یعنی تا افق 1400بخشی از گرفتاریهای استان مرتفع شود . اما باید دید مشکلات اجرای طرح آمایش سرزمین در دوره های گذشته واین دوره چیست ؟
در گذشته هر کدام از نمایندگان استان به دنبال توسعه حوزه انتخابیه خود بودند . بدان معنا که بخشی نگری اولویت اصلی بوده است . با این رویکرد که اگردوباره شاهد تکرار آن باشیم ،کارها گره می خورد ! در طرح آمایش سرزمین هر شهر از استان براساس قابلیت های خود باید توسعه پیدا کند . اما اگر نمایندگان فارس بخواهد کارهای نشد را در حوزه انتخابیه خود انجام بدهند ،تنها کانامه ای ناقص در پایان ارایه ارایه خواهند کرد.
 امروز مشکل اصلی استان تامین آب است که در تابستان بیشتر خود را نمایان می کند . میزان مصرف آب شرب شهرها حدود 10درصد منابع آبی ماست و90درصد دیگرآن در بخش های کشاورزی وصنعت مصرف می شود وباید دید چرا این سهم 10درصدی اینگونه با چالش مواجه می شود . مدیریت منابع آبی استان چندان عالمانه نبوده است، چه آنکه اگر رویکردی تخصصی دراین حوزه وجود داشت علاج واقعه قبل از بحران  می شد که البته چنین نشده است وهم اکنون بسیاری از مناطق فارس دچار بحران آب شده اند .
 آیا بحران بی آبی فارس را نیز باید به گردن نبود اعتبارات انداخت ویا مدیران فارس باید پاسخگوی آن باشند؟ از گذشته دورکه مشخص شد فارس با بحران خشکسالی دست وپنجه نرم خواهد کرد تا کنون قدمی برای حل مشکل برداشته نشده که هیچ ،برشمار چاههای غیر مجاز هم افزوده اند . منابع آبی فارس چنان مکیده شده که باید سری به آمارهای مسدود شدن چاههای غیر مجاززد و وحشت کرد .
درواقع این همه چاه غیر مجاز وجود داشته است وهم اکنون شروع به مسدود نمودن آنها کرده ایم ( نوشدارو پس از مرگ سهراب ) .این داستان همان عدم مدیریت منابع آبی را تداعی می کند . اما رییس مجمع نمایندگان استان از سد سلمان فارسی یاد می کند که مردم قیر وکارزین قطره ای ازآب  آنرا دریافت نکرده اند ویا سد های هایقر و تنگاب که تاثیرات احداث آن برمناطق مورد نظر هویدا نشده است . ذکراین نکته هم دارای اهمیت است که خالی ماندن ظرفیت سد ها از آب ،باعث ناپایداری سازه آن در دراز مدت خواهد شد و معلوم نیست در آینده پایداری لازم را داشته باشند .
این روزها باید بشدت نگران آینده فارس بود . فارسی که گذشته ای درخشان در تولید ات کشاورزی ودامی  داشته است و با افول ستاره اقبالش باید از روزی ترسید که جایگاه بین المللی خودرانیز از دست بدهد . عدم جذب سرمایه گذاران خارجی به همین واسطه وضعف در صنعت گردشگری آینده ای مبهم از فارس به نمایش گذاشته است .می طلبد مسوولین امر با فوریت نسبت به رفع مشکلات تبدیل به بحران شده بکوشند . بدون تعارف باید گفت اگر مسوولین توان لازم برای مدیریت بحران را ندارند بهتر است با بالا دستان خود چه در استان وچه در سطوح ملی گزارش کنند تا مدیران مدبر با قبول مسوولیت حل چالش های فارس وارد عمل شوند وبعید است استان دچار قحط ارجال باشد.

*روزنامه نگار