اللهم ربّ شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن....
به اسم یک ماه است،که این ماه را شهر الله نام نهاده شده است،چرا؟
دیباچه افکار ،فهم اذکار را به ماهی بر می تابد که میزبان خالق و میهمان مخلوق است،مهیبی میهمانی شده ایم،از کی؟ دو ماه گذشته (رجب،شعبان)،تپش قلبها نه ترس از گرسنگی و تشنگی، امساک و زیان،که شوق وصل میزبان،آرزوی دیرینه هر میهمان،در شهری که اُنزل فیه القرآن،آری،
قران که کتاب آسمانیست روشنگر راه زندگانیست،
پس ماه رمضان غفران و رحمت ایزدی سایه گستر هر انسانی است که روز اوّل دست گدائی و نیاز به درگاه بی نیاز دراز نموده و از او می خواهد.
.... و اما روزهایی که بوی وداع می دهد،بیائید وداعی را که سیدالساجدین(ع) در بهترین حالات عمرش با خدای خویش داشت دارا شویم.با چشمی اشکبار و دلی آکنده از غم و اندوه همراه با قلبی امیدوار به فضل و کرم صاحب ماه، که اگر عمری باقی در این دیر فانی،تا آینده دیگر،وداع جانسوز و جانگداز به تاسی از سید العابدین(ع) دست ناقابلمان را بلند نموده از اعماق وجود خواستار عفو وبخشش در ایام باقیمانده داریم.
*مدیر فرهنگی و اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی شیراز