کوچه پس کوچه هایی که به جرات می توان گفت،یا سیاه هستند یا سفید!
کوچه پس کوچه هایی که نوجوانان و جوانانش یا در بزه های اجتماعی غرق شده اند،یا چنان ستاره شده اند که یک شهر و یک سرزمین به داشتن آنها افتخارمی کند.
کوچه پس کوچه هایی از جنس مردانگی و شجاعت!
خشت و گل های روی هم گذاشته شده ای که هنوزهم بوی مرام و معرفت می دهد،شاهد رشد کردن دختران و پسرانی است که فعل خواستن را با کمترین ادعا صرف کرده اند،تاچراغ کوچه مردها همچنان روشن بماند.
دراین کوچه ها خبری از رانت و ژن خوب نیست!اینجا مردم معمولی ترین زندگی را می گذرانند.خبری از پول های آنچنانی ،برندهای نجومی،خودروهای میلیاردی و... نیست.
اینجا هرچه هست،همین هست!ساده و بی آلایش مثل قدیم ترها!
اینجا هنوز هم بوی لوطی گری مردان و زنانش اجازه نداده تا اشرافی گری لطف و صفای کوچه پس کوچه ها را به سرقت ببرد.
اینجا آقازاده های واقعی بزرگ می شوند تا با کمترین ادعا نام ایران و ایرانی را پرافتخار تراز همیشه فریاد بزنند.
آقازاده هایی از جنس غیرت و رشادت!درست مثل براداران گرایی!