از سلطان پوشک و کاغذ گرفته تا فرمانروایان قیر و سکه؛ این گونه سلاطین همواره درصددند تا از گسل های به وجود آمده، بیشترین سوءاستفاده را به انجام رسانده و درآمدهای سیاهی را در بانک های خارجی پس انداز کنند.
شاید تبهکارانی نظیر بابک زنجانی و رضا ضراب و بسیاری دیگر، بیش از آنکه علت اصلی فجایع اقتصادی ارزیابی شوند، در حقیقت محصول اقتصاد بیماری باشند که زمینه رشد و نمو و در نهایت قدرت نمایی را برای آنها مساعد می کند. در این وضعیت دشوار، شاهدیم که نظام قضایی و دولت ایران با عزمی راسخ، سودای ریشه کنی اخلالگران اقتصادی را در سر می پرواند و مصمم است به صورت بنیادین با جریان هایی که به کسب و کار نامشروع اشتغال دارند، مبارزه کند. با این حال، در نظر داشته باشیم که این گونه شبکه های مافیایی بر یک شخص واحد و اتاق فکر محدود استوار نیستند و بسیاری از آنها نظام تشکیلاتی و ساختاری منسجمی دارند که فرد و افرادی ساده لوح را به عنوان ویترین معرفی می کند. به همین دلیل قوه قضاییه و دولت باید با پشتوانه های محکم مردمی به ریشه کنی تمام عیار آنها پرداخته و تمامی اعضای پیدا و پنهان را به موازات جرم هایی که مرتکب شده اند، به مجازات برساند. البته سیستم حاکم موظف است در کنار اعمال مجازات های حداکثری، منافذ قدرت گیری و پرورش آنها را در نطفه خفه کند و به هیچ فرد و دسته و جریان نامشروعی، اجازه سوءاستفاده از شرایط را ندهد. مسلماً اخلالگران اقتصادی از گذشته های دور تا سده های آینده، همیشه مترصد ماهیگیری از آب های گل آلود هستند و چنانچه قوای سه گانه بتواند با اتکا به قانون، فعالیت شوم آنها را در نطفه خفه کند دیگر شاهد نتایج مضرات بار حضور آنان در فضای کشور نخواهیم بود.
به طور حتم، مجریان عدالت و قانون در این مسیر دشوار با کارشکنی ها و اعمال فشارهای زیادی روبرو خواهند شد. اما برای نجات کشور چاره ای جز مقابله تمام عیار و مقتدرانه با اخلالگران اقتصادی باقی نمانده؛ چراکه کشور ایران دارای توانمندی ها و پتانسیل های بی شماری است و با اتکا به آنها و بهره برداری از تعاملات خارجی، می توان با سربلندی از این شرایط دشوار عبور کرد و عزت بین المللی را برای مردم به ارمغان آورد.
در برهه معاصر، بسیاری بر این باورند که رئیس جمهور پرحاشیه ایالات متحده بزرگ ترین دشمن ایرانیان است. اما به خاطر داشته باشیم که بسیاری از اقلام ضروری و مایحتاج روزمره مردم، ارتباط چندانی به ارزهای خارجی و التهابات سیاسی و بایکوت های ناجوانمردانه با سرمنشأ صهیونیستی، ندارد. بلکه این اخلالگران اقتصادی داخلی بودند که از امواج هیجانی و شرایط بحرانی بهره بردند و بی رحمانه، بر سفره های مظلوم کارگری و کارمندی تاختند. امروزه نتیجه عملکرد آنها چنان شده که درآمدهای مردم هیچ قرابتی با هزینه های دارو، تغذیه، مسکن، پوشاک، درمان، تحصیل، اتومبیل و بسیاری دیگر از نیازهای اولیه و روزمره ندارد و بسیاری از مردم پس از فراغت از شغل های دوم به فعالیت های سوم و چهارم روی آورده اند.
با وجود تمام این دلایل، به نظر می رسد هنوز سرنوشت و عزت ملت ایران در دست هیچ کس به جز ایرانیان نیست. با مطالعه تاریخ درخواهیم یافت که ما شرایط بسیار دشوارتر از روزگار فعلی را با سربلندی پشت سر گذاشته ایم و توطئه های ترامپ و حاشیه نشینان خلیج برایمان تازگی ندارد. در این شرایط، چنانچه قوای سه گانه ایران بتواند در پرتو رهنمودهای رهبر فرزانه انقلاب به صورت بنیادین با گسترش فساد اقتصادی و رانت خواری و قانون گریزی مبارزه کرده و اخلالگران اقتصادی را به سزای اعمال خود برساند، با سربلندی از زیر تیغ بحران ها و بایکوت ها خارج خواهیم شد و توطئه های بیگانگان، چنان که آرزو می کنند، مؤثر نخواهد بود. به عبارت دیگر، چنانچه بنیان اقتصادی ایران توسط اخلالگران از داخل پوسیده نشود، هیچ قدرت خارجی توان از پا درآوردن حمیت این ملت را نخواهد داشت. اسلوب رفیع اقتصاد مقاومتی همواره بر فسادستیزی در شکل‌های گوناگون تأکید داشته و این وظیفه جامعه مسئولان است که گام های اساسی و ماندگاری را در این زمینه بردارند.
با نگاهی به موقعیت استراتژیک ایران در منطقه، جغرافیای چهارفصل، نیروی کار مستعد، بنیه جوان کشور، ذخایر معدنی، میدان های انرژی و بسیاری دیگر از توانمندی های داخلی درخواهیم یافت که صدمات تحریم ها در این کشور محل چندانی از اعراب ندارند. ملتی که در دشوارترین شرایط همواره یار و یاور نظام بوده است، به طور حتم لایق رفاه معیشتی و گذران عمر بی دغدغه خواهد بود.
فرآیند فقیرتر شدن اقشار فرودست جامعه در اقتصادهای شکننده ای که از بی ثباتی رنج می برند، همیشه وجود داشته است.
پی نوشت:
سلاطین کاغذی از کشور گریختند. 150 میلیون دلار ارز دولتی با 2هزارتن کاغذ بر باد رفت. 14نفر در رابطه با این پرونده در بازداشت به سر می برند.