صلاح الدین ایزدفر دوشنبه ۳۱ مرداد در جلسه کمیسیون اخلاق کسب و کار اتاق بازرگانی فارس بیان کرد: ایجاد تعامل بین تمام ارکان و بخش‌ها، تصمیم‌ها و سیاست گذاری‌ها در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی یک امر لازم و ضروری است که می‌توان پیامد آن را در رعایت و حاکم شدن اخلاق کسب و کار در محیط اجتماعی باشد.
او افزود: زمانی به محیط کسب و کار احساس تعلق می‌کنیم که به‌واسطه نقش و اثرگذاری‌مان دیده شویم، با سایر افراد ارتباط برقرار کنیم، در انجام وظایف روزانه و طی کردن مسیر شغلی، کمک دریافت کنیم و از اهداف و ارزش‌های سازمان احساس غرور کنیم.
عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی فارس با تاکید بر اینکه مباحث اخلاق در کسب و کار و وفای به عهد و تعهد در روابط بین فردی در کسب و کار در سطح جامعه حائز اهمیت است، به مواردی در این زمینه پرداخت.
در ادامه این جلسه بیژن کیا، استاد دانشگاه و کارشناس فرهنگی در فارس نیز به ارائه‌ای در موضوع اخلاق و انسجام گروهی در کسب و کار پرداخت.
او افزود: افراد در خانواده و جامعه خود را عناصری پذیرفته شده، با موقعیتی معنا دار در تعامل با محیط پیرامون حتی در سطح هویت ملی یک کشور قلمداد کنند، احساس تعلق و اطمینان ناشی از این پذیرش می تواند مفید و کمک کننده در امر انسجام گروهی و شکل گیری آن باشد.
کیا بیان کرد: عنصر کلیدی انسجام اجتماعی را تعلق اجتماعی است و سه رکن پذیرش، موقعیت و تعامل از مهم ترین عوامل در ایجاد انسجام گروهی هستند بنابراین پذیرش اجتماعی شرط لازم برای ایجاد انسجام اولیه در فرد است.
او اضافه کرد: به عنوان مثال در یک محیط کار ممکن است همکاران شما در اثر کم توجهی به ارکان انسجام اجتماعی( پذیرش- موقعیت- تعامل) دچار احساس منفی نسبت به خود و زیست بوم کسب و کار بشوند این حالت چنانچه پایدار بماند احساس تعلق فرد و انسجام اجتماعی گروه را از بین برده یا بشدت تخریب‌می کند.
کیا ادامه داد: از علل و عوامل اصلی ضعف یا تخریب انسجام درون گروهی می‌توان ضعف مدیر یا سرپرست در تقویت پذیرش فرد، عدم ایجاد موقعیت برای فرد و فقدان زمینه مناسب برای تعامل سازنده و پویا را نام برد. ریشه انسجام اجتماعی را می‌توان اعتماد اجتماعی دانست یعنی تمایل فرد به قبول ریسک در یک موقعیت اجتماعی که این تمایل مبتنی بر حس اطمینان به این نکته است که دیگران با وی صادقانه تعامل کنند.
او عنوان کرد: اعتماد اجتماعی هنگامی در جامعه ای جوانه خواهد زد و رشد می کند که به دیگران به عنوان یک ابزار و سرمایه ی جامعه اهمیت داده شود.