قلب،قرینه چشم ها،پانکراس،کلیه ها،کبد،ریه و پوست اعضایی است که خانواده ی مرحوم داور با رضایت به اهداء آنها باعث شدند تا بیش از10 بیمار به زندگی لبخندی دوباره بزنند و شادی میهمان خانواده ی آنها شوند.
برادرمرحوم داوردرخصوص این اقدام خداپسندانه گفت: هنگامی که بحث اهدا عضو مطرح شد با رضایت پدر و مادرمان برای اهدای اهداء عضو موافقت کردیم.
وی در ادامه افزود: وقتی که مشاهده کردیم که برادرمان از دنیا رفته و پزشکان هم بر این مطلب صحه می گذارند به این فکر افتادیم که بتوانیم با اهدا اعضای اوجان افراد دیگری را نجات دهیم و شادی را به کانون خانواده های بیماران نیازمند بازگردانیم.
برادر مرحوم داور با بیان اینکه امیدواریم این امر باعث باقیات الصالحات برای برادرمان شود افزود: گرچه غم از دست دادن جوان برای خانواده ما سخت و طاقت فرساست،اما در حال حاضر از اینکه می بینم اعضای اهدایی برادرمان توانسته جان انسان های دیگری را نجات دهد این امر برای ما نیز مایه مسرت و شادمانی است و از این بابت بسیار خوشحال هستیم .
لزوم نهادینه کردن فرهنگ اهداء عضو
اهدای عضو از مرگ مغزی، معجزه تبدیل مرگ به حیاتی دوباره است.
اما این اقدام به عنوان امری انسان دوستانه و حیات بخش، نیازمند فرهنگ سازی در جامعه است. در مسیر این فرهنگ سازی اما دولت، مردم، جامعه پزشکی و اهالی فرهنگ، هنر و رسانه هر یک نقش تعیین کننده ای دارند.
اهدای عضو افراد مبتلا به مرگ مغزی، امری انسان دوستانه است که می تواند جان شمار زیادی از بیماران را نجات دهد. مرگ مغزی، به حالتی گفته می شود که در آن خون رسانی به مغز متوقف شده، اکسیژن به آن نمی رسد و در نتیجه مغز دچار تخریب غیرقابل بازگشت می شود. با این وجود در حالت مرگ مغزی اعضای دیگر بدن از جمله قلب، کلیه ها و کبد کار می کنند؛ کار کردی که خیلی طول نمی کشد و می تواند ظرف چند روز متوقف شود.
اهدای عضو تنها راهی است که می تواند ادامه کار اعضای سالم یک فردِ دچار مرگ مغزی را تضمین کند و جان افراد نیازمند دریافت عضو را نیز نجات دهد. با این وجود هنوز خیلی ها با موضوع اهدای عضو کنار نیامده اند و هنگامی که عزیزشان در شرایط مرگ مغزی قرار می گیرد، باوری غلط مانع می شود تا با اهدای اعضای سالم او زندگی را به فردی دیگر ببخشند؛ باوری که همواره به وابستگان یک فرد دچار مرگ مغزی نهیب می زند که شاید راهی برای بازگشت وجود داشته باشد! برای اصلاح این باور اشتباه اما جامعه به شدت نیازمند همکاری دولت، متولیان فرهنگی، جامعه پزشکی و هنری است.
درحال حاضز وبنا بر اعلام وزارت بهداشت، حاضر حدود 25 هزار بیمار بی صبرانه چشم انتظار پیوند عضو هستند. بیمارانی که هر ثانیه و هر دقیقه برای آن ها بسیار سخت می گذرد. انتظار، انتظار و باز هم انتظار تا بلکه، شاید، دل خانواده فرد مرگ مغزی به رحم بیاید و رضایت بدهند اعضای بدن عزیز از دست رفته شان به آن ها پیوند زده شود.
گاهی این انتظارها فرجام خوشی دارد و پیوند می شوند، اما بعضی وقت ها انتظار برای گرفتن عضو آن قدر به درازا می کشد که طبق آمار اعلام شده، روزانه بین هفت تا ۱۰ بیمار نیازمند به پیوند عضو در کشور به دلیل نرسیدن عضو پیوندی، از دنیا می روند.
اگر روند اهدای عضو، از گرفتن رضایت تا زمان پیوند به درستی طی شود و آمار اهدای عضو به حد قابل قبولی برسد، هیچ بیماری در لیست انتظار پیوند باقی نمی ماند.
برای تشویق خانواده های فرد مرگ مغزی به اهدای عضو یا پر کردن کارت های اهدا عضو توسط مردم نیز هیچ راهی جز اشاعه فرهنگ اهدای عضو وجود ندارد و در صورت گسترش این فرهنگ ایثارگرانه است که اعضای بدن افراد پس از مرگ، زندگی دوباره ای به خانواده های نیازمند به پیوند عضو خواهد بخشید.