درحالیکه به اعتقاد بسیاری از سیاسیون و حتی مردم عادی، احمدینژاددراین رفتارها برخی مرزها را درنوردیده و خواسته یا ناخواسته سعی دارد خود را بهعنوان گروه مخالف نظام معرفی کند، بسیاری از کسانیکه دردهه گذشته از او حمایت میکردند و حتی ازاطاعت از اورا اطاعت از امام زمانمی دانستندامروزتنها به نظاره رفتار او نشستهاند.
در این میان بیانیه 42 تن از اعضای کابینه احمدینژاد در دولت نهم و دهم در اعلام برائت از رفتارهای این روزهای معجزه هزاره سوم این سؤال راد رمیان افکار عمومی مطرح میکند که آیا پشت سکوت دیگر اصولگرایان در مقابل احمدینژاد تدبیری نهفته است یا خیر؟
-مرتضی بختیاری (دادگستری)2-مهرداد بذرپاش (سازمان جوانان)3-محمود بهمنی (بانک مرکزی)4-امیرمنصوربرقعی (مدیریت و برنامهریزی)5-رضا تقی پور (ارتباطات)6-حمیدرضا حاجی بابایی (آموزشوپرورش)7-سید محمدحسینی (فرهنگ و ارشاد اسلامی)8-سید شمسالدین حسینی (امور اقتصادی و دارایی)9-صادق خلیلیان (جهاد کشاورزی)10-کامران دانشجو (علوم تحقیقات و فناوری)11-پرویز داودی (معاون اول)12-مجید دوستعلی (دبیر دولت)13-محمدمهدی زاهدی (علوم تحقیقات و فناوری)14-مسعود زریبافان (بنیاد شهید)15-محمد سلیمانی (ارتباطات)16-محمدحسین صفارهرندی (فرهنگ و ارشاد اسلامی)17-زهره طبیب زاده نوری (امور زنان و خانواده)18-محمدحسن طریقت منفرد (بهداشت)19-علیرضا طهماسبی (صنایع و معادن)20-محمد عباسی (ورزش-تعاون)21-فریدون عباسی (سازمان انرژی اتمی)22-ابراهیم عزیزی (توسعه مدیریت و سرمایه انسانی)23-علیرضا علی احمدی (آموزشوپرورش)24-محمدعلیآبادی (تربیتبدنی)25-مهدی غضنفری (صنعت، معدن و تجارت)26-محمود فرشیدی (آموزشوپرورش)27-لطفالله فروزنده (منابع انسانی-پارلمانی)28-رستم قاسمی (نفت)29-منوچهر متکی (امور خارجه)30-صادق محصولی (کشور-رفاه)31-عبدالرضا مصری (رفاه)32-حیدر مصلحی (اطلاعات)33-مصطفی محمد نجار (دفاع-کشور)34-محمدجواد محمدی زاده (محیطزیست)35-سید محمدرضا میر تاجالدینی (پارلمانی)36-مسعود میر کاظمی (بازرگانی-نفت)37-محمد ناظمی اردکانی (تعاون)38-مجید نامجو (نیرو)39-فاطمه واعظ جوادی (محیطزیست)40-احمد وحیدی (دفاع)41-مرضیه وحید دستجردی (بهداشت)42-سید مهدی هاشمی (کشور)42-اسدالله عباسى (رفاه) که در این بیانیه بهنوعی خود را فریبخورده از شعارهای عوامپسندانه میدانند ضمن دعوت از رئیس خود در دولت خیر و مصلحت احمدینژاد را در بازگشت به آرمانهای امام و انقلاب عنوان کردهاند و معتقدند که تقوای الهی، ولایتپذیری و خدمت خالصانه به مردم خواستگاه اقبال مردم به وی در سال 84 بوده که احمدینژاد باید بهسوی آنها بازگردد.
برخی سؤالات بیجواب
برخی اعتقاددارند که احمدینژاد پدیدهای نوظهوردرفضای سیاسی کشور است که پیش از انتخابات سال 84 و برنامهریزی دوستان وی برای حضوردراین انتخابات شاید درمیان دوستان خود هم شانسی برای معرفی بهعنوان کاندیدای یک جریان خاص نداشت؛ اما وضعیت ظاهری وی و علاقه شدید او به آنچه خود ساده زیستی مینامیدند از شهردار سابق پایتخت گزینهای ساخته بود تا بتواند به نماد مبارزه با آنچه دوستان وی اشرافی گری به وجود آمده از سیاستهای دولت سازندگی مینامیدند تبدیل شود.
تقریباً تمامی تحلیلگران سیاسی کشور معتقدند این نوظهور بودن احمدینژاد عاملی است تا بتوان به این نتیجه رسید که او و دوستانش فاقد هرگونه پایگاه اجتماعی قابلاتکا در جامعه هستند؛ اما سؤالی که در این شرایط مطرح میشود این است که اگر احمدینژاد اجازه حضوردرانتخابات سال 96 را یافته بودونامش از صندوقها بهعنوان رئیسجمهور منتخب بیرون نمیآید چه اتفاقی درکشوربه وقوع میپیوست؟
احمدینژاد هدفمند در انتخابات 92 به کاندیدای رد صلاحیت شده رأی داد و روی رأی خود هم مانور بسیاری داد اینک خواهان برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و همچنین تغییر رئیس قوه قضائیه است.
درخواستهایی که به تعبیر همراهان وی حاصلش التهاب آفرینی در جامعه، خود حق پنداری و استفاده از شیوههای خارج از روال قانونی که موجب خسارت به کشور و مردم است.
در چنین شرایطی به نظرمیرسد انبوه اصولگرایانی که طی این سالها بیچونوچرا از وی حمایت کردند و نامشان میان این 43 نفر نیست باید تکلیف خود را با نظام و منافع آن روشن کنند. به قول مشهور این دسته یا با نظام و منافع آن هستند یا بر نظام!