تشییع با شکوه پیشکسوت شاهین !!

راستین آنلاین- عبدالکاظم دریساوی: خبر درگذشت دوست را که می شنوی غبار اندوه تو را تا درون غصه ای پردرد در خود فرو میبرد و عبور و مرور خاطرات را با تو واگویه میکند . میگویند زندگی را از درون همین خاطرات و مجموعه رفتارها معنی میکنند .شاید آخرین لبخند دیدار "دوست"  همه اندوهان را به دنیای فراموشی ببرد و لذتش تورا با خود نگاه دارد .

درست در همین حس و حالی که برای نبودنش آهی از ژرفای دل بر میاوری و  اشکی ازدیدگانت فرو می چکد .اشکی که فارغ از هر سودایی است و... اصلا توگویی خود یاد است و همه خاطره . حالا آبادان و همه ورزش و پیشکسوتان فوتبال  این دیار با همین حس و حال   در سوگ دوست نشسته اند . در سوگ درگذشت پیشکسوت خدمتگذار و خوشنام و شریف  شاهین آبادان آقای محمد سعدونی دریغ  و درد !!

  محمد سعدونی چهاردهم خرداد سال ۱۳۱۹ در یک خانواده کارگری در محله کوی بهمنشیر به دنیا آمد و مثل همه بچه های آبادانی از کودکی با بچه های محل  پا به توپ شد .
دوران ابتدائی را در مدرسه بهار و دوران دبیرستان را در مدارس ابن سینا، دکتر فلاح وامیرکبیر به پایان رساند. محمد در سن نوجوانی  موردتوجه  مرحوم ماشاالله هاشمی معلم ورزش خود قرار گرفت وبه تیم محلی «الوند» دعوت شد تا در زمین « سیمن کلاب» دربوارده جنوبی با بازیکنانی چون اسماعیل امین زاده، قاسم اقلیما،حسن ایزدبخش، فرهنگ هوشنگی، حسن مکی ، بهروز عابدیان و  و...در بازیهای دسته های دو آبادان فعالیت کند.
در سال ۱۳۳۶ به همراه گروهی از همبازیانش به باشگاه «شاهین آبادان» رفت وبا بازیکنانی به نام همچون دکتر بیژن کوه زاد،ناصرارجمندی،پرویز اطمینان، فریدون جمالی،فرج الله شاعری،غلامعلی مصیبی و.. هم بازی شد، در سال ۱۳۴۰ با بازیهای خوبی که از خود نشان داد به تیم اصلی  شاهین در کنار بزرگانی چون زنده یادان استاد  پرویزدهداری، و اعجوبه فوتبال حمید برمکی،  علمداری،  منوچهر سالیا ،حمید جاسمیان  ، مجید فخروییان . مرحوم استاد فاروق فتاحی و... قرار گرفت و به میدان رفت . سعدونی  تا سال۱۳۴۸ در پست گوش راست با سرعت دیدنی که داشت  بازیهای درخشانی از خود  به نمایش گذاشت  و از آن سال  به بعد فوتبال را در کسوت  مربیگری  ادامه داد و تیم پیروز را رهبری کرد.
محمد  سعدونی که از خانواده ای اصیل و شریف و ورزشی بود سعی بسیار کرد که در کسوت مربیگری آنچه را که از بزرگان شاهین  آموخته بود به بازیکنان جوان منتقل نماید و در این کار وهدف هم موفق نشان دادو شاگردان و بازیکنان زیادی را به فوتبال آبادان و خوزستان معرفی کرد . ‌با شروع انقلاب بهمن ۵۷ تیم پیروز را به برادرش حمید سعدونی که یکی ازبازیکنان خوب آن دوران تیم جم وشاهین  آبادان بودسپرد  تا خود با تجاربی که اندوخته بود   بیشتر به جامعه فوتبال خدمت نماید. سعدونی  در زمان جنگ تحمیلی نیز  دست از فعالیت ورزشی نکشید. او به همراه مرحوم  استاد منوچهر سالیا  برای زنده نگه داشتن فوتبال در شیراز استاد سالیا را در تشکیل تیم صنعت نفت همراهی کرد. با پایان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۷وحضور مردم در شهر خاطره انگیز آبادان  به همراه  دیگر بزرگان فوتبال  همچون نصرالله بم زاده، رجب داوری،حمید ظفریان،حسن پور مفرد، مرحوم سالیا ومرحوم فیروز فر اولین هیات فوتبال آبادان را تشکیل دادندو به مدت ۴ سال به جوانان و فوتبال آبادان خدمت کرد. او در سال ۱۳۸۶ با همراهی پیشکسوتان خوشنام ابادان نظیر اقایان بم زاده . حسین بهاریان. عبدالعلی بیت سیاح ، عبدالواحد بزمه و...  با تشکیل کانون پیشکسوتان فوتبال به خدمات خود ادامه داد وتااخرین لحظه زندگی با کانون پیشکسوتان همکاری کرد . 
 استادمحمد سعدونی در مورد کانون پیشکسوتان فوتبال عقیده داشت وقت گذاشتن در کانون  و همراهی و حمایت از ان به عنوان یک نهاد صنفی و مدنی ارزش معنوی بالایی دارد که در زنده نگه داشتن سنت ها و حرمت گذاشتن به بزرگان فوتبال و ورزش از اهمیت زیادی برخوردار است.
استاد سعدونی خود را همیشه یک شاهینی وفادار به ارمانها و اهداف و ارزشهای مکتب شاهین میدانست و تا آخرین دم حیات یک شاهینی شریف و خدمتگدار و آبادانی اصیل  باقیماند . وقتی به کارنامه وچنتای او می نگری و مجموعه خدمات او را ورق میزنی در انتها باید به احترامش بایستی و کلاه از سر برداری. او بزرگ بود و بزرگمنشی را از خانواده اصیل وشریف خود و بزرگان شاهین آموخته بود .
یادمان باشد که زیبایی شهرها به ساکنان بزرگمنش و بزرگان دوراندیش ان است  . بی جهت نیست که اعراب  گفته اند "زینت البیوت باهلها "( زیبایی خانه ها به ساکنان آن است )  بدون شک  فقدان استاد محمد  سعدونی مهربان ضایعه ای برای فوتبال آبادان و خوزستان است . حضور پرشمار مردم آبادان و خوزستان به همراه بزرگان و پیشکسوتان ورزش این خطه زرخیز در تشییع جنازه استاد محمد سعدونی اگرچه بیانگر قدر شناسی مردم این دیارا بزرگان خویش  است اما اثبات گر این واقعیت زندگی است که آدمی اگر چه در جسم خود فانی است اما در عمل وچگونه زیستن خویش باقی است !!  آبادان حق دارد که سوگوار فقدان بزرگان و مهربانان خویش باشد و در ماتمشان اشک بریزد . خدایش بیامرزاد .
انتهای پیام /  عبدالکاظم دریساوی
3519 کلیک ها  جمعه, 29 دی 1396 11:53
این مورد را ارزیابی کنید
(1 رای)

نظر دادن

لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «راستین آنلاین» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

بالا