پس از چند سوژه متنوع در یک سال گذشته، حالا نوبت به طاووسی رسیده است که نزدیک به سه دهه بود در میدان قران شیرازبه نوستالوژی شیرای ها و افرادی که گذری به این شهر داشته اند تبدیل شده است.
قصه طاووسی که روزگاری پرو بالش از جنس گل و گیاه طبیعی بود و چند سال بعد این پرو با ل به چمن مصنوعی تبدیل شدحالا با جابجایی اش چند روزی است که به سوژه ای دست به نقد برای منتقدین مدیریت شهری در شیراز تبدیل شده است.
طاووسی که گرچه به قول بعضی ها نشسته بود اما نیم نگاهی به این شعر حافظ داشت که روی دیوار مقابلش نقشه بسته بود «شیراز وآب رکنی و این باد خوش نسیم/عیبش مکن که خال رخ هفت کشوراست»
حالا چند روزاست که این طاووس بیست و چند ساله جایش را به طاووسی جوان تر ،قبراق تر،با بدنی عضلانی و البته ایستاده داده است.جابجایی که هم مخالف دارد هم موافق!
موافقین بیشتر از طیف حامیان شهردارومدیریت شهری هستند وبطبع مخالفان نیز از اردوگاه منتقدین دائمی شهردار!
منتقدین چه می گویند؟
بسیار زودتر ازآنچه تصور می شد قصه طاووس نقل محافل شد و مرزهای مجازی و غیر مجازی را درنوردید تا به یکی از اصلی ترین دغدغه های مردم شیراز تبدیل شود.
منتقدین که طاووس پیر را نوستالوژی حدود سه دهه ی مردم شیراز می دانند بر این باورند که طاووس جوان به لحاظ مولفه های تاریخی ، فرهنگی و... سنخیتی با محل نصب آن ندارد.
یکی از این منتقدین جدی که البته از حامیان شهردار نیز محسوب می شود، رییس کمیسیون اقتصادی و سرمایه‌گذاری شورای اسلامی شهر شیرازاست.
سینا بنی زمانی که معتقد است برای طراحی المان ورودی شهر شیراز باید براساس مقیاس‌های ملی و بینالمللی اقدام شود با نگارش نامه ایکه رونوشت آن به روابط عمومی شهرداری و رسانه هانیز ارسال کرده با اشاره به انتقادات مطرح شده نسبت به نصب طاووس جدید خطاب به شهردار شیراز گفته است: «از جمله سیاست‌های مد نظر شورای شهر ایجاد المان‌هایی در سطح ملی و بین المللی در شان شیراز است .»
وی از شهردار شیراز خواسته است تااطلاعات مربوط به مشکلات طاووس قبلی، مشخصات و سوابق طراحان و سازندگان المان جدید و نحوه انتخاب ایشان، امتیازات تکنیکی و روش ساخت المان جدید و مشخصات کارفرما و پیمانکار مربوطه رابه‌شورای شهر ارسال کند .
بنی زمانی همچنین رونوشتی از قراردادهای مرتبط با این طرح را از شهردار شیراز مطالبه کرده است.
پاسخ غیر رسمی به نامه بنی زمانی
تنها چند ساعت پس از انتشار این نامه سینا بنی زمانی،جوابیه ای غیر رسمی در فضای مجازی منتشرشد که برخی آن را منتسب به یکی از مسئولان شهرداری می دانند.نامه ای که درشش بند ضمن تلاش برای توجیه تصمیم به جابجایی طاووس جوان و عضلانی با طاووس پیر و جا افتاده ! به نوعی پاسخ نامه بنی زمانی نیز در آن داده شده است.
نگارنده جوابیه مطلب خود را اینگونه آغاز کرده که «نظر من بر تاييد يا تکذيب اين سازه‌ی جديد نيست و بايد در اين خصوص جداگانه صحبت بشود. البته شايد پس از جواب شهرداری به نامه‌ی سينا بنی زمانی عزيز، در کنار نظرات کارشناسی دوستان در سازمان سيما و منظر، موضوع قابل درک‌تر باشد.»
در ادامه این مطلب آمده است«اما در پاسخ به اين شيوه‌ی مواجهه‌ی روابط عمومی شهرداری با هر انتقادی که به نحوی مطرح می‌شود و توجيه آن با هر روشی، چند نکته را بايد گفت:
اول اين که مگر اين طاووس، اثر تاريخی است که الزامات حفاظتی آن، مانند بناها و يادمان‌های تاريخی باشد.
ديگر اين که، مگر شهرداری در اين 30 سال اخير، درباره‌ی تاريخچه، دلايل و موضوعيت اين يادمان، يک کلمه مطلبی منتشر کرده است و پای اين اثر توضيحی بر روی تابلويی نوشته است که امروز از مردم توقع دارد که چرا رعايت حال اين پرنده‌ی بر زمين نشسته را بکنند؟
سوم اين که اتفاقا به دليل به راحتی در دسترس بودن اين يادمان است که مردم از بودنش برای چند نسل است که خاطره‌ی جمعی دارند.
چهارم اين که مگر به راحتی می‌توان در مورد بودن يا نبودن يک اثر که چند دهه در اين شهر قرار داشته و بخشی از خاطره‌ی جمعی همه‌ی شيرازی‌ها، ايرانيانی که به شيراز سفر کرده‌اند، توريست‌های خارجی و هر کسی که عکسی از آن را به عنوان بخشی از هويت شيرازدر اين سال‌ها ديده است، نظر داد که اگر برای فلان کارکرد است، بهتر که نباشد!!؟؟؟
يعنی منطق تصميم‌گيری و تصميم سازی در همه‌ی امور اين چنينی توسط ايشان در مجموعه شهرداری، همين است؟
پنجم، آيا سوار بر يک المان شهری شدن، ذاتا از ارزشمندی آن می‌کاهد؟ اين که بگوييم با سوار اين طاووس شدن، مردم آن را تحقير می‌کردند، يک گزاره‌ی منطقی مطرح کرده‌ايم؟
ششم اين که آيا عدم اعتراض به رفتارهای نامتجانس شهروندان، اجازه‌ی اعتراض کردن به موضوعات ديگر از جمله حفظ نمادهای شکل دهنده‌ی خاطرات جمعی مردم را هم از منتقدان سلب می‌کند؟»
البته نگارنده این پاسخ مطلب خود را اینگونه به پایان رسانده است که «در آخر اين که، آيا به هر اعتراض يا انتقادی به شهرداری شيراز، بايد روی ترش کرد و به معترضان يا منتقدان به صورت سلبی تاخت؟؟؟»
موافقان چیه می گویند؟
بدون اغراق حجم انتقادات به تصمیمی که ظاهرا نقش اول و دوم اجرایش را شهرداری منطقه سه و معاونت اجرایی شهرداری شیراز برعهده داشته اند وظاهرا با هزینه ای نزدیک به 90 میلیون انجام شده است ،بیش از میزان استقبال از آن است.
اما در این میان نیز افرادی ضمن بی دلیل دانستن انتقاد به این تصمیم شهرداری معتقدند که برخی ایرادات به این تصمیم شهرداری چیزی شببیه به ایراداتی موسوم به ایرادات بنی اسرائیلی است!
این عده بر این باورند که با تکمیل المان جدید شاید نظر برخی منتقدین نیزتغییر کند.
البته موافقان تغییر این المان در پاسخ به این نقد منتقدین که ایستاده بودن المان جدید بر فضای بصری اثر تاریخی دروارزه قران نیز تاثیر می گذارد،می گویند«بین طاووس سابق و جدید هیچ تفاوتی به لحاظ تعرض به بنای تاریخی دروازه قران نیست.»
حالا و در شرایطی که نه از المان هایی نظیر پنگوئن و تمساح که در گذشته درمناطقی از شهر شیراز دیده می شد خبری هست ،نه آن شعر حافظ و به رخ کشیدن خال رخ شیراز و ... باید منتظر ماند و دید که نخست قبل از تکمیل پروژه چه کسی جور قراردادن طاووس جدید را در ورودی شیرازبرعهده می گیرد و دوم اینکه پس از تکمیل این المان هم هنوز منتقدین بر مواضع خود پافشاری می کنند یا خیر؟