حجت الاسلام والمسلمین علیرضا حدائق افزود: هر کدام از ما، یادبودِ تمام نیاکان و گذشتگان تا حضرت آدمِ ابوالبشریم. قطعاً اگر به یاد بودیم و فراموش نکردیم، آیندگان ما را نیز از یاد نخواهند برد.
حدائق با تأکید بر اینکه قطعاً در برابر درگذشتگانِ خود مسئولیت داریم، گفت: وجود مقدس نبی مکرّم اسلام در کتاب شریف خصال، مرحوم شیخ صدوق روایتی را نقل می‌کند که حضرت می‌فرماید انسان‌ها دو دسته هستند؛ «اَلنَّاسُ اِثْنَانِ وَاحِدٌ أَرَاحَ وَ آخَرُ اِسْتَرَاحَ؛ مردم، به دو نوع دنیا را ترک می‌کنند؛ بعضی‌ها با رفتنشان، به راحتیِ حقیقی می‌رسند و بعضی‌ها با رفتنشان، دیگران به راحتی می‌رسند».
مسئول حوزه علمیه منصوریه شیراز ادامه داد: حضرت می‌فرماید؛ «فَأَمَّا اَلَّذِي اِسْتَرَاحَ» کسانی که رفتنِ آن‌ها سببِ راحتیِ خودشان می‌شود «فَالْمُؤْمِنُ إِذَا مَاتَ اِسْتَرَاحَ مِنَ اَلدُّنْيَا وَ بَلاَئِهَا» بندگانی که خوب عمل کرده‌اند و به وظایفشان در دوران زندگی جدّی پای‌بند بودند و کم نگذاشتند، رفتنِ آن‌ها، سبب آسایش آن‌هاست. مردن، اولِ راحتیِ آن‌هاست؛ اولِ بهره‌مندیِ آن‌ها از نتیجه اعمال و زحماتشان است. از هر سختی و رنج و مشقّتی که در دنیا با آن روبه‌رو بودند، این‌ها راحت می‌شوند.
وی بیان کرد: گرچه مؤمنین، بعضی هم در دنیا، در اوج رفاه و در آسایش به حسب ظاهر هستند اما در روایت داریم مقامی که خدا برای بندگان نیکوکار و مؤمنِ خود در نظر گرفته، هرچه این‌ها در دنیا، در آسایش، امکانات و نعمت‌ها بودند اما نعمت‌هایی که خداوند در عالم برزخ و قیامت به آن‌ها ارزانی می‌کند، قابل مقایسه با این نعمت‌های دنیایی نیست.
حدائق تصریح کرد: «وَ أَمَّا اَلَّذِي أَرَاحَ فَالْكَافِرُ» بخشی از مردم، با رفتنشان، دیگران به راحتی می‌رسند، پیامبر(ص) می‌فرماید آن‌ها کافران هستند. انسان‌هایی که از خدا و بندگیِ خدا فاصله گرفته‌اند و به ارزش‌های ایمانی و اعتقادی پای‌بند نبوده‌اند. «إِذَا مَاتَ» وقتی که کافر می‌میرد و از دنیا می‌رود، «أَرَاحَ اَلشَّجَرَ وَ اَلدَّوَابَّ وَ كَثِيراً مِنَ اَلنَّاسِ» اصلاً هستی، موجودات، مخلوقات و انسان‌ها، با رفتنِ او، به آسایش می‌رسند. حتی در این روایت، پیامبر می‌فرماید درخت، حیوانات و انسان‌های بسیاری با رفتنِ این‌ها به آسایش می‌رسند.
عضو جامعه روحانیت شیراز همچنین گفت: امام عصر(عج) به خداوند عرض می‌کند پروردگارا! اموات ما را و مؤمنین را و درگذشتگان از مسلمانان مؤمن را «بِالرَّأفَةِ وَالرَّحْمَةِ» هم رأفت شامل حالِ آن‌ها شود و هم رحمت. تفاوتی که بعضی از بزرگان بین «رأفت» و «رحمت» ذکر می‌کنند، رأفت، آن استمرار و پیامدِ مهربانی و پیوستگی است و رحمت، یک نوع محبت و لطفی است که انفصالی است؛ یعنی هم نعمت دائم، هم نعمت پایدار، هم نعمت منفصل، همه نوع اَشکالِ محبت و مهربانی شامل حال آن‌ها شود. تفاوت دیگری که ذکر می‌کنند، در رأفت، این مهربانی، اظهار و بیان شود.
وی با طرح این سؤال که چه مسائلی سبب می‌شود که مشمول رحمت الهی قرار بگیریم، به بیان نکاتی در این رابطه پرداخت و گفت: تفصیل این مطالب را که اگر می‌خواهیم بعد از زندگیِ دنیایی، رأفت و رحمتِ دنیایی ما را فرابگیرد، اکنون فرصت برای ما باقی است باید چه کنیم؟
حدائق یکی از موجبات رحمت در قرآن کریم پاک زیستن برشمرد و افزود: قرآن، پاک‌زیستن را سبب تداوم رأفت و رحمت نام می‌برد. خداوند را در هر حالی، فراموش نکردن و خواندن. خوفاً و طَمَعاً سبب رحمت الهی می‌شود.