آقای شهردار !عرصه هنر جولانگاه دریل ودرفش نیست

در واقع رویکرد اجتماعی و فرهنگی در مدیریت شهری، اساساً از مدیرشهر می خواهد تا کالبد و ساختار شهر را با در نظر گرفتن کارکردهای فرهنگی و اجتماعی توسعه دهد.

این در حالی است که هنوز هم در کشور ما برخی با تکیه بر این تصور عامیانه که شهرداری مسئولیت خدمات رسانی روزمره به شهروندان و هدایت ساخت و سازها و ترافیک را عهده دار است و وظایفش در همین چارچوب که اگر آن را نیز به درستی انجام دهد،کفایت می کند معتقدند مسائل فرهنگی و اجتماعی شهر هیچ ارتباطی ا شهرداری ندارد.

این در حالی است که امروزه توجه به مسائل مختلف اجتماعی و فرهنگی جزو وظایف یک شهردار محسوب می شود.

یعنی شهردار باید با این تفکر که می بایست به  موازات تأمین نیازهای خدماتی شهروندان، باید  رابطه اجتماعی، کمال و تعالی، آرامش روحی و روانی و معنوی شهروندان را هم  تأمین کند، مسئولیت اداره کلان شهری مانند شیراز را قبول کند.

تفاوت های ورزشی دو شهردار

اگر در مقام مقایسه بخواهیم توجه شهرداری دو کلان شهر تبریز و شیراز به امر ورزش را با یکدیگر مقایسه کنیم،آنگاه تفاوت چنان آشکار است که گمان برده می شود در کشورما هر استان با قوانین محلی خود بدون تبعیت از قوانین حکومت مرکزی اداره می شود.

به عنوان مثال در حالیکه شهردار شیراز در طول سالیان حضورش در ساختمان کنج میدان شهدای این شهر به شدت معتقد بوده است که شهرداری نباید از ورزش حرفه ای حمایت کند، صادق نجفی مدعی است که شهرداری تبریز در طول سال 95 بیش از 300 میلیارد ریال برای توسعه ورزش همگانی و حمایت از تیم های ورزشی هزینه کرده است.

درحالیکه سابقه علیرضا پاک فطرت در طول سالیان حضورش بر مسند شهرداری نشان داده زیاد علاقمند به ورزش حرفه ای نیست،شهردار تبریز معتقد است که  ماشین سازی و تراکتورسازی تبریز مایه ایجاد امید و نشاط در جامعه هستند و شهرداری تبریز از این دو تیم در برهه های مختلف حمایت کرده و خواهد کرد.

نجفی در این خصوص می گوید:اصولاً هر جا احساس شود که ورود به آن باعث افزایش نشاط در بین شهروندان می شود از حمایت مضایقه نمی کنیم.

تفاوت های فرهنگی دو شهردار

اما درکنار ورزش به نظر می رسد سازپاک فطرت برای حمایت از هنر هم کوک نیست.در حالیکه شهرداری تبریز حمایت های گسترده ای را از برگزاری جشنواره ها و فستیوال های فرهنگی انجام  می دهد،شهرداری شیرازدرچند سال گشذته  به برگزاری چندین برنامه روتین که عمدتا توسط حوزه معاونت فرهنگی و یا روابط عمومی خود برنامه ریزی شده بسنده کرده است.

به عنوان مثال در یکی ازا قدامات فرهنگی شهر داری تبریز که به درخواست سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی انجام شده است ،این شهرداری در قالب انعقاد تفاهم نامه‌ای سه جانبه با ارسیکا (وابسته به سازمان همکاری های اسلامی)و دانشگاه هنر اسلامی تبریزمتعهد شده تا میزبانی سومین جشنواره بین المللی خلاقیت و نوآوری تبریز و هنرهای اسلامی را باجایزه ای معادل ۱۰۰ هزار دلاری مشترکا با دانشگاه هنر اسلامی تبریز برعهده بگیرد.

این در حالی است که شهردارشیراز در یک اقدام قابل تامل که خود بعدها وجود هرگونه سوء نظر سیاسی در آن را رد کرد،اقدام به برچیدن بساط گذرهنر در محدوده گردشگری چهارراه حافظیه تا چهارراه ادبیات کرد.

گذرهنری که می رفت تا به یک پاتوق خیابانی برای هنرمندان حوزه های مختلف تبدیل  شود.

اما این پایان کار نبود. در روزهایی که با نزدیک شدن به زمان شروع بکار شورای اسلامی شهر شیراز در دورپنجم ،بسیاری از تحلیلگران معتقدند علیرضا پاک فطرت باید آهسته آهسته بامیز و صندلی خود وداع کند،یک اقدام بحث بر انگیز دیگر شهرداری انگهشت اتهام هنر ستیزی را به سمت شهرداری که کفه پل سازی در میزان عملکردش نسبت به دیگر کارکرد هایش سنگینی می کند نشانه رفت.

از جا کندن تابلو نگارخانه وصال که هویتی بیش از نیم قرن را دردل خود جای داده است،رفتاری است که بر قلب بسیاری از هنرمندان شهر شیراز زخمه زد تا این قشر از شهروندان خاطرات خوشی را از روزهایی که احتمالا روزهای پایانی مسئولیت پاک فطرت در شهرداری شیرازاست بر بوم دل خود نقش نزنند.

داستان یک نامه سرگشاده

این رفتار شهرداری شیراز باعث شد تا رئیس انجمن تجسمی استان فارس دست به قلم شود و خطاب به شهردارشیراز نامه ای سرگشاده بنویسد.

مصطفی راسخی در این نامه که با صراحت از ناامیدی جامعه هنری فارس از رسیدن خیراز جانب شهردار شیراز سخن گفته و از پاک فطرت خواسته تا حالا که« امیدی به خیر او نیست شر نرساند» بی محابا به این اقدام شهرداری شیراز انتقاد کرده و گفته است:

بازدید شما از نگارخانه وصال ما را بر این امیدوار ساخت که ناهمواری های بین شهرداری و اهالی فرهنگ رو به هموار شدن است. اما ناپدید شدن هویت 54 ساله این شهر تابلوی برنزی و ارزشمند نگارخانه وصال که به وسیله عوامل آن مجموعه توسط دریل و درفش بدون اطلاع قبلی از پیشانی مجموعه وصال ربوده شد خاطر اهالی فرهنگ و هنر شهر را مکدر ساخت و این نگرانی برای ایشان پدید آمد که برخوردهای سلیقه ای و بدون در نظر گرفتن هویت شیراز پایتخت فرهنگ و هنر و تمدن ایران اسلامی تا کجا ادامه می یابد.

در حالی که رویکرد فرهنگی شهرداری شیراز و نحوه هزینه کرد اعتبارات فرهنگی آن مجموعه برای اهالی فرهنگ تبدیل به علامت سوالی بزرگ شده است این اقدام تیر خلاصی به نابسامانی های این دوران زده است.

در برنامه ای که در نگارخانه وصال برگزار می گردید متوجه فقدان تابلو نگارخانه وصال شدیم با هماهنگی و حضور پلیس منطقه و در نهایت پیگیری های متوالی و صحبت با شهردار محترم منطقه ایشان بر این موضوع اشاره داشته اند که روح ایشان هم از این موضوع اطلاعی نداشته و با پیگیری های مجدد اظهار داشتند که مکان شاکی خصوصی دارد ، و به دایره حقوقی آن منطقه مراجعه و ایشان حکم برداشتن تابلو را صادر نموده اند. این در حالیست که دایره محترم حقوقی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس هیچگونه اطلاعی در خصوص این موضوع ندارد، سئوال اینجاست چرا دایره حقوقی شهرداری مستنداتی از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نخواسته است و بصورت یکطرفه اقدام به برداشتن و تخریب تابلو نموده است حال که پاسخگویی، حلقه مفقوده عرصه فرهنگ در شهرداری است، اما امیدوار بودیم به نام وصال این چنین تعرض نمی شد.

اهالی فرهنگ و هنر دیگر تحجر و یک سویه نگری را هرگز بر نمی تابند در پایان، ضمن محکومیت اقدام سخیف عوامل شهرداری در پایین کشیدن تابلو نگارخانه وصال شیراز، که منجر به نابودی این تابلو قدیمی و ارزشمند گردیده است؛ از دغدغه مندان عرصه هنر در مدیریت ارشد استان می خواهیم هرچه سریعتر نسبت به این اقدام واکنشی در خور نشان دهند.

اما این اقدام گرچه قلب اهالی هنر را سخت به درد آورد اما شاید لزوم انتخاب یک شهردار را با اولیوت های  فرهنگی اجتماعی  برای منتخبین مردم شیراز دردور پنجم شورای این کلان شهر یادآوری کرد.