وی که در همایش بررسی «نقش و جایگاه گفتمان اصلاح‌طلبی در انقلاب اسلامی» در شیراز سخن می‌گفت، بابیان اینکه اصلاح‌طلبان در هدف انقلابی و در ابزارها اصلاح‌طلب هستند، گفت: جریان اصلاح‌طلبی وفادارترین جریان انقلابی است که هم پایبند به اهداف و هم به دنبال ابزارهای مناسب برای بازخوانی آرمان‌های متعالی انقلاب است.
وی در تشریح نسبت بین اصلاح‌طلبی و انقلاب و برقراری این نسبت، به «عقلانیت عملی» اشاره کرد و گفت: کسی که از ابزارها و وسایلی برای رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند اما به نتیجه نمی‌رسد، بدین معناست که فاقد عقلانیت عملی است.
این روزنامه‌نگار بابیان اینکه در خصوص انقلاب اسلامی مباحث انتقادی زیادی مطرح‌شده اما در مورد متعالی بودن آرمان‌های انقلاب وحدت نظر وجود دارد، خاطرنشان کرد: آرمان‌هایی که انقلاب دنبال می‌کرد مثل آزادی فردی، برابری اجتماعی، نفی سلطه، روابط خارجی، اخلاق و معنویت و... به نسبت دیگر نهضت‌های صدسال اخیر از یک جامعیت، برخوردار بود.
علوی تبار تصرف خشونت‌آمیز قدرت یک حکومتی برای به‌کارگیری قدرت در جهت تغییرات بنیادین در جامعه را تعریفی از انقلاب برشمرد و بابیان اینکه همه انقلاب‌ها از خشونت به‌عنوان ابزاری برای تحول استفاده کرده‌اند، گفت: در صورت تداوم این عنصر، ممکن است انقلاب تباه شود.
او اضافه کرد: خشونت ابزاری است که پس از مدتی اصالت پیدا می‌کند و به‌مرورزمان به انقلاب ضربه وارد میزند.
به اعتقاد این فعال سیاسی اصلاح‌طلب، خشونت با تکثر سازگار نیست و برای اعمال نیاز به تمرکز دارد.
وی ادامه داد: عنصر خشونت برای انقلاب بسیار خطرناک است و اگر نتوان آن را کنترل کرد، امکان نابودی انقلاب به وجود می‌آید.
علوی تبار با اشاره به این موضوع که انقلاب اسلامی ایران ذاتاً خشونت‌آمیز نبود، گفت: به‌عنوان‌مثال تعداد اعدامی‌های بهمن ۵۷ تا خرداد ۶۰، تنها ۴۹۷ نفر بود که عمدتاً در درگیری‌های خیابانی یا عوامل حکومت گذشته بودند.
او همچنین به تاریخچه شکل‌گیری خشونت در ایران اشاره و آن را متعلق به زمانی دانست که نیروهای رقیب تلاش کردند که قدرت را به دست‌گیرند و رقابت‌ها اوج گرفت و گفت: تا سال ۶۷ به گفته آمارهای اپوزیسیون ۱۴ هزار و ۵۰۰ نفر از گروه‌های اپوزیسیون و به گفته حکومت 17 هزار از مردم حامی حاکمیت یا در خیابان‌ها و یا در زندان‌ها ترور شدند.
این روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در بخش دیگری از سخنان خود اصلاحات را نوعی دعوت به عقلانیت عملی عنوان کرد و گفت: آرمان‌های انقلاب، آرمان‌هایی متعالی است، باید به دنبال ابزارهایی بود که با این آرمان‌ها تناسب داشته باشند.
به گفته علوی تبار، اصلاح‌طلب کسی است که خشونت را به‌عنوان ابزاری که می‌توان از آن برای دگرگونی استفاده کرد، نفی می‌کند که درواقع این نوعی از عقلانیت عملی است.
وی به لزوم توجه جدی به محتواهای انقلاب هم تأکید و از جمهوریت به‌عنوان مهم‌ترین آرمان انقلاب یادکرد و در خصوص جمهوریت نیز گفت: مردم ایران با انقلاب بنای حکومتی نو مبنی بر اراده جمهور گذاشتند و امروز بازخوانی آن به معنای تلاش جهت به دست آوردن ابزارهای متناسب با آن‌ها است.
علوی تبار ادامه داد: اگر امروز با نقد بنیادین راههای تحقق بهتری برای جمهوریت متصور شویم، باید اصلاح بنیادی به معنای بازگشت به آرمان‌های متعالی را انتخاب کنیم.
وی به مسئله علوم اجتماعی در انقلاب هم اشاره و بیان کرد: ایران در شرایطی پیروز شد که به دلایل مختلفی سیاست‌گذاری در جامعه زیر سؤال رفته بود و به همین دلیل بسیاری از آرزوهایمان تحقق پیدا نکرد.
این روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب بابیان اینکه بدون آگاهی از علوم اجتماعی نمی‌توان خط‌مشی درستی در کشور ایجاد کرد، گفت: اصلاحات یعنی توجه مجدد بر این ابزارها و ما به علوم اجتماعی برای غلبه بر وضعیت نامناسبی که در آن به سر می‌بریم، نیاز داریم.
علوی تبار ادامه داد: به‌اندازه کافی مرگ و خشونت را تجربه کرده‌ایم و امروز زمان آن رسیده تا با گذر از مرگ وارد دورانی شویم که بتوان زندگی را به جامعه هدیه داد.
وی با تأکید بر این مطلب که اصلاحات می‌تواند آرمان‌های انقلاب را با ابزارهای مناسب تحقق دهد، افزود: حوزه‌های مختلف زندگی جمعی ما از هم مستقل هستند و باید مستقل دیده شوند؛ در هر حوزه‌ای باید از ابزارهای خاص خود استفاده کرد.
این فعال سیاسی اصطلاح طلب معتقد است که روش‌های انقلابی به معنای تکیه‌بر رهبری کاریزما نیست که باید بیشترین اختیار را به آن داد تا جامعه را پیش ببرد.
علوی تبار همچنین با طرح سؤالی مبنی بر اینکه چرا از انقلاب به اصلاحات رسیدیم؟ گفت: تجربه انقلاب به ما نشان داد که در جریان انقلاب نتوانستیم ابزارهای مناسب برای آرمان‌ها تدارک ببینیم و امروز با بازخوانی آن‌ها به دنبال تحقق آرمان‌های اولیه هستیم.
این روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: آنچه امروز ایران را برای یک دهه در دامنه‌ی قهر و درگیری داخلی پیش برد، درگیری دونیروی قهرآمیز و جنگ‌طلب برای دستیابی به قدرت بود.
این همایش هم‌زمان با ایام دهه فجر انقلاب اسلامی به میزبانی حزب ندای ایرانیان شعبه شیراز و سازمان عدالت و آزادی دفتر شیراز در سالن آزادی شیراز برگزار شد.