اهالی استعمار و مجریان استثمار همیشه به خاک گهربار ایران چشم طمع داشتند. به همین دلیل بود که میرزا کوچک‌خان، سربداران، دلیران تنگستان، باقرخان، ستارخان و شهدای هشت سال دفاع مقدس تیغ غیرت از نیام وطن‌پرستی برکشیدند و در مقابل هجوم فرومایگان و متجاوزان مقاومت کردند. اما جانفشانی‌های بهترین فرزندان میهن هیچوقت کافی نبوده است؛ بلکه باید در حوزه پرتلاطم جنگ نرم با درایت و زیرکی به فعالیت پرداخت. امروزه گستاخی برخی از شیوخ صحرانشین تا جایی زبانه می‌کشد که بر خلیج همیشه پرفروغ فارس، نام‌های جعلی گذاشته و با تکیه بر دلارهای نفتی ایده‌های مزدورانه خویش را سروسامان می‌دهند. با این حال آشکار است که آنها حتی در پناه ابرقدرت‌های جهانی هم جرأت لشکرکشی به جزایر ایرانی را نخواهد داشت و این خیال بیهوده هیچوقت جامه عمل نمی‌پوشد. با این همه باید بکوشیم همه جزایر ایرانی خلیج فارس مورد توجه هموطنان قرار گیرد و به عنوان مقاصد گردشگری تعریف شود.
متأسفانه در شرایط کنونی از پتانسیل‌های تجاری و جذابیت‌های تجاری جزایر ایرانی استفاده چندانی نمی‌شود و بسیاری از آنها هیچ نشانی از فعالیت‌های گردشگری و دادستدهای بین‌المللی ندارند. باید در نظر داشت که حضور ایرانیان در پهنه آب‌های زلال خلیج همیشه فارس تبعات مثبت بی‌شماری را به همراه خواهد داشت. اول آن که گردشگری هموطنان در محدوده مرزهای ایران از خروج قابل توجهی از ارزهای خارجی جلوگیری به عمل آورده و این امر به تقویت پول ملی خواهد انجامید. دوم ایرانیان مظلومی که در تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی زیر تیغ تیز محرومیت زندگی می‌کنند، به رفاه و رونق نسبی دست یافته و در مدت کوتاهی شاهد بالندگی جزایر خلیج فارس خواهیم بود. سوم آن که حضور پُرشمار ایرانیان در جزایر ایرانی می‌تواند بر مالکیت پارسی خلیج و جزایرش مهر محکم‌تری زند و همه تلاش‌های مذبوحانه و مزورانه شیخ‌نشین‌ها را نقش بر آب سازد. چهارم آن که انجمن گردشگران در مقیاس بیشتری با تنوع فرهنگی ایران آشنا خواهد شد و این امر به منزله پیروزی در یکی از جهبه‌های اصلی جنگ نرم است.
توجه داشته‌باشیم که بنیان فتنه دشمنان این سرزمین بر مبنای ترویج بی‌ریشگی و هویت‌زدایی و ارزش‌ستیزی بنا شده و ما در پناه مضامین نرمی نظیر صنعت گردشگری و توریسم می‌توانیم به موفقیت‌های زیادی در عرصه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، عقیدتی و بسیاری دیگر از مؤلفه‌های مشابه دست یابیم. در حقیقت به همان اندازه که نیازمند تقویت بنیه دفاعی ایران در پهنه خلیج همیشه فارس هستیم، نیازمند توجه به مبانی جنگ نرم در عرصه‌های گردشگری و اقتصادی نیز می‌باشیم؛ چرا که گلوله‌های نامریی این نبرد خزنده، پتانسیل‌های آشکار و نهان این سرزمین را هدف گرفته است. پتانسیل‌های ارزشمندی که در عرصه‌های تاریخی، تمدنی، گردشگری، اقتصادی و حس وطن‌پرستی ایرانیان نهفته است.
به طور حتم خلیج فارس در روح و جان ایرانیان برای همیشه فارس خواهد ماند. اما باید نگران تغییر نگرش جوامع بین‌المللی باشیم که با دسیسه دلارهای نفتی شیخ‌نشینان به گمراهی کشیده نشود. متأسفانه حافظه افکار عمومی به شدت کوتاه است و حوصله چندانی برای تحقیق و تفحص برای شناسایی ریشه‌های تاریخی جغرافیا نداشته و این خطر می رود که با زمزمه کردن دروغ‌های بزرگ، باور جهانیان دچار تغییر نگرش فاجعه باری شود. باید ایرانیان و جهانیان را به نگین‌های پرفروغ خلیج همیشه فارس فراخواند و حجم سرمایه‌گذاری‌ها را با نگرش‌های کلان، دوچندان کرد. امروزه به جز کیش و قشم، بقیه جزایر ایرانی نشانی از گردشگر پذیری نداشته و در انزوا قرار گرفته‌اند. به طور حتم در عرصه جنگ نرم نیازمند واکنش‌های هوشمندانه‌تری هستیم.
پی نوشت:
۱۰ اردیبهشت مقارن با سالروز اخراج استعمارگران پرتغالی از مرز های جنوبی ایران، روز ملی خلیج فارس نام گذاری شده است.