سعدی؛اورست ادب ایران وشاعراخلاق گرای جهان

امروزه جامعه ما اگر نگوییم عاری از اخلاق است، باید بگوییم سخت محتاج به اخلاق است. اخلاقی که بتوان از آن *مفاهیمی همچون شجاعت، حکمت، عفت، عدالت و بصیرت* را دریافته و معناکرد.شمااگر تمامی کتاب‌های اخلاقی راازاخلاق ناصری خواجه نصیر الدین طوسی گرفته تا تهذیب الاخلاق ابن مسکویه و اخلاق جلالی وآثار مکتوب غزالی، ارسطو،فارابی و دیگر اندیشمند ان ایرانی و غربی مطالعه کنید امادرعمل پایبندبه اخلاق نباشید، نمی‌توانید خود را عامل به اخلاق یا فردی اخلاق ‌گرا بدانید. از این جهت وقتی سخن از فقدان اخلاقی یا ضعف جنبه‌ های متعالی اخلاق به میان می‌آید، منظورمان بداخلاقی عصبی نیست؛ بلکه نوعی بد رفتاری‌های ما مردمان کوچه و بازارو خیابان و محیط‌های شغلی است که در زمینه‌های مختلف داریم و همه سعیمان بر این است که فقط کار خودمان انجام شود و کاری به کار دیگران نداریم!برابراندیشه های پاک *سعدی* اخلاق اسلامی و پیامبرگونه به ما می‌گوید با مردم جهان از هر طیف و قشر و آئین و مسلکی که هستند مهربان و رئوف باشیم و فضای کار و همدلی همراه با عشق و علاقه و دلبستگی را برای همه انسان‌ها به وجود آوریم. انتشار پیام‌های نیک،رفتار شیک و بازتاب سخنان پرگهربه ما حرمت و شخصیت می‌دهد.توهین وافترا و بی ادبی ماراذلیل و خوار عوام و خواص می‌کند. سعدی تمام تکیه و وجهه همتش گسترش صفات اخلاقی نیکویی است که از سوی بزرگان دین و اولیاءالله صادر گردیده و توصیه شده است. از این رو ما نباید به تشدید دشمنی و اختلاف افکنی و اظهارنظرهای خلاف واقع بپردازیم یا آدم‌های پیرامون خود را با یکدیگر بد کرده و بذر نفاق و دورویی را در *سرزمین پاکی و صداقت دل‌ها و درونمان بپاشیم که اگراینگونه کنیم اولین متضرر آن خود ما خواهیم بود. مهم  رعایت تقوای الهی و عمل به نصایح بزرگان به ویژه ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین، رعایت اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط و تلاش برای ایجاد شرایط مساوی و عادلانه در برخورداری مردم از حقوق مشروع خویش است. سعدی را باید شاعر اخلاق گرای فارس، ایران، فارسی زبانان و همه انسان‌های آزاده‌ جهان دانست .اوکه با مطالعات جامعه شناختی جوامع مختلف وملل عصرخود اخلاق راگمشده ‌ای قابل دستر سی وپیداشدنی می‌دانست.