رم خانواده من محسوب میشه ، تا حالا دیده اید که کسی خانواده فقیرش را ترک کنه و بره باغریبه ثروتمند زندگی کنه ؟! این سخن توتی قابل تامل است و باید در شرح و تفسیرو تحلیل ان گفت و نوشت تا مجموعه فوتبال به این جنبه مهم از منش و رفتار متعهدانه و مسئولانه جلب شود .
سال گذشته وداع فرانچسکو توتی از فوتبال در ایران زیر سایه شکست سنگین استقلال تهران دربرابر العین امارات قرار گرفت و علیرغم اهمیت عام این رویدادخاص این مهم در رسانه های ایران بازتاب کمرنگی داشت . جا داشت و دارد که اهل فن به این رویداد و حواشی آن پرداخته و از زوایای مختلف مورد تفسیر و تحلیل قرار گیرد . واما اسطوره و قامت اسطورگی مقوله ای کهن و جاری در زمان است که رابطه ای دوسویه با تاریخ وزندگی و مردم دارد .
مردم اسطوره هاشان را گام به گام در عبور زندگی و زمان میسازند و آنان را برای سخت ترین مصاف ها به میدان میفرستند تا همه آنچه را که دارند ارائه کنند .
داد و ستدی نادیدنی که اغلب شانه به شانه حضوری عاطفی و معنوی می ساید .وقتی اسطوره در سخت ترین آزمونها تعلق و وفاداری و روح پیکار برای پیروزی را با تمام وجودش عرضه می کند.
او دیگر تنها به خود و خانواده خویش تعلق ندارد .
او به "مالکیت" مردم شهر و میهنش در آمده است.
فرانچسکو توتی کاپیتان تیم فوتبال رم پس از ۲۴ سال حضور مستمر در آخرین میدان و به گاه وداع تا آخرین لحظه حضور در قامت اسطوره ای دوست داشتنی ادامه یافت و با همان نگاه و ردا روح ساکنان تک تک صندلی های استادیوم المپیکو رم را به تسخیر در آورد. تماشاگران قدرشناس اما او را همچون مرواریدی درون صدف خویش نگاه داشتند و به پاس احترام او که با پاهایش افتخارها آفریده بود تمام قد به پا خاستند و به زیباترین شکل ممکن از همه این سالهایی که برای رم جنگیدو افتخار آفرید قدرشناسی کردند . کم نظیر و با شکوه .
این گونه است که اسطوره ها قد می کشند و در برابر مردم و خالقان خویش سر تعظیم فرود میاورند .
فرانچسکو در نامه خداحافظی خود خطاب به مردم گفت زندگی و هستی خود را مدیون شهر رم و مردمانش میداند .رمی بودن برای من یک افتخار بزرگ است .
او خود را وامدار ابدی مردم و شهر رم میخواند و به این شهروندی افتخار می کند . فرانچسکو توتی و تماشاگران باشگاه رم و همه اهالی این شهر تاریخی در یک نمایش دیدنی وداع فوتبالیست نمونه ای مثال زدنی و ماندگار از تعلق و وفاداری و قدرشناسی را به معرض قضاوت جهان فوتبال گذاردند . شکل گیری و تکامل و تعالی توتی ووداع شور انگیز این اسطوره رم یک دستاورد فرهنگی و آموزشی و ورزشی است که باید به آن توجه داشت .
آیا در فوتبال ما می توان با این نوع نگرش و بینش و روش خالق اسطوره هایی در حد و قامت فرانچسکو توتی شد ؟! یا آنکه بایدهنوز برای ساختن باعبور از مونه تاریسم (پول گرایی ) افسار گسیخته کنونی هزینه های زیادی پرداخت کرد؟ واقعیت روابط و مناسبات درون فوتبال ما این است که تفکر مونه تاریسم روح فوتبال را تسخیر کرده است .
انگار که نوعی مسخ شدگی همه تارو پود این فوتبال را در برگرفته است .
بنابراین ضرورت دارد که فوتبال و همه بازیگران ودست اندرکاران و مخاطبان و رسانه هایش باید از تفکر و منش خودخواهی و پول پرستی عبور کنند وبه تعادلی روحیه بخش و سازنده و درخور و متعالی دست یابند که این عین رستگاری است.