برای این روز می توان درباره تعهد به واقعیت و حقیقت و آرمانها نوشت.
می توان به همه کاستی ها و محدودیتها در جامعه اشاره کرد و نگاهی به مطالبات وآرمانهای معوق سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و اخلاقی و آموزشی و ورزشی داشت.
می توان به رهایی اندیشه و قلم ازهرگونه استبداد وانسدادوخودخواهی امیدوارانه تبسمی کردومفهوم و محتوای آزادی را با زیباترین تعاریف تبیین کرد و مخاطب را به اندیشه واداشت .
وقتی سیاست از هر روزنه و بستری برای پیشبرد منافع گروه های خاص و طبقات فرادست بهره گرفته و می گیرد روز خبرنگار را باید بالاترازیک مراسم یا سنتی برای دید و بازدید و برخی تعارفات دید.
تنزل دادن خبرنگار به سطح روابط عمومی و کارخانه تعریف و تمجید از مسئولان و صاحب منصبان ظلم مضاعفی به جامعه است .
روز خبرنگار باید به روز تذکر همه جانبه به قدرت و مدیران جامعه و خود رسانه تبدیل شود تا از رهگذرآن بتوان برمدیریت و قدرت نظارت دقیق تری داشت .
به هر میزان که این نظارت از سوی رسانه و صاحبان اندیشه و قلم بیشتر شود در" آنسوی رویداد " از میزان سوء استفاده ها و فسادها و فرصت طلبی ها و جهالت ها وخیانت ها کمتر خواهد شد.
با توجه به این واقعیات است که باید برای شان و منزلت و امنیت خبرنگار ارزش تعریف شده ای قائل شد تا او بتواند آزادانه به عمق رویداد به کنکاش بپردازد و مسئولانه به تفسیر و تحلیل بنشیند و واقعیت را گزارش کند.
در جهان" به هم پیوسته و کوچک شده " کنونی اگرچه رسانه و سرعت گردش اطلاعات به طرز شگفت انگیزی جهان رادر کمترین زمان ممکن از رویدادها مطلع می کند اما به همان میزان و سرعت و شدت در جهت تخدیر و تحمیق افکار عمومی مخاطب را در اختیار گرفته است و آنچه را که لازم میداند برای" او "بسته بندی میکند تا آن گونه که تدارک دیده است و می خواهدبیاندیشد .
آیا در برابر این واقعیت و تناقض و سفسطه می توان سکوت کرد و یا تنها نشست و به رصد کردن رویدادها پرداخت ؟ یا همچون ابزاری فرصت طلبانه به قدرت خدمت کرد و سهم بیشتری را طلبید ؟ در" جدال تاریخی " تعهد و فرصت طلبی که بسیاری با نقاب و توجیه معروف التزام ، فرصت طلبی را در سطح گسترده ای گسترش داده و آدمهای زیادی را جلب و جذب کرده اند ماندن بر سر تعهد و آرمان های اصیل انسانی بزرگترین دستاورد است .
می گویند دنیای رسانه با همه پیچیدگی هایش آدمهای پیچیده ای را هم تولید کرده است آدمهایی که قبل از هرچیز سهم خویش را طلب می کنند .
سهمی برای تخریب حقیقت و تحقیر انسان . واقعیت این است که انفعال و بی تحرکی در دنیای سرعت گرفته اطلاعات استحاله ای دردناک و غم انگیز بوده که در آن تنها انسان و جامعه است که قربانی می شوند .
روز خبرنگار باید به ما یادآور شود که استحاله تدریجی یعنی مرگ اهداف و آرمانهای انسانی .
در این روز باید با خود تکراد کرد که نباید قلم را به نان و نام و قدرت و "تضمین آینده "فروخت تا بر شرف و عزت تاریخی فرهیختگان افزوده و رهروان راه حقیقت و سعادت انسان پرشمارتر شود .
اگرچه صراحت و صداقت و صمیمیت در بیان عقاید سه ویژگی پایدار و انگیزاننده و در عین حال هزینه بردار است اما راهی به جز این زبان و بیان نیست .
چه بسیار جان های شیفته آزادی و سعادت مردم در راه حقیقت از بسیاری مواهب زندگی محروم و به بند کشیده شده و شکنجه دیدند و جان باختند . (یادشان گرامی است ) .این همان راهی است که برای سعادت جامعه باید طی شود . راهی که باید ابتدا خوب شناخته و به اختیار انتخاب وهوشیارانه طی شود . اینگونه است که انسان و جامعه احساس رهایی کرده و سعادتمندی را حس می کنند . با این تفسیر تعهدآور است که می توان امید به فردایی بهتر را فرا روی خویش دید.
همان امیدی که تاریخ و زندگی بارها از آن نوشیده اند .
روز خبرنگار بر همه روزنامه نگاران وخبرنگاران و عکاسان و مجریان و گزارشگران مبارکباد.