موضوع در مورد تغییر یک المان شهری شیراز است که سی سالی است در دروازه قرآن شیراز قرار دارد.
"ایستاده بازگشتن طاووس" به این سخن معاون خدمات شهری شهرداری شیراز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بر می گردد که گفته بود "طاووس قبلی به شکل نشسته طراحی شده بود اما طاووس جدید ایستاده و حدود دو متر طول پاهای آن است"، یکی از جالب ترین نکات این مساله اظهار نظر جهانبخش میرزاوند رئیس سازمان سیما منظر و فضای سبز شهری متولی فضاهای سبز شیراز است که گفته است "سازمان سیما منظر و فضای سبز شهری در انتقال آن نقشی نداشته و بنا به تصمیم شهرداری منطقه و معاونت خدمات شهری شهرداری شیراز این انتقال صورت گرفته است... در جلساتی که در این باره برگزار شد نظر سازمان سیما و منظر و فضای سبز شهرداری شیراز بر بهسازی این نماد شهری بود و با جابه جایی آن مخالفت شد اما این کار صورت گرفت"
این اظهار نظر ها هر کدام به شدت تعجب برانگیز هستند. از همه ساده تر پذیرش این تغییر نا به جا از سوی رئیس سازمان سیما و منظر شهری است در حالی که خود او هم ظاهرا مخالف بوده است.
در بین متخصصین معماری و شهرسازی مشهور است که ساختن المان شهری کاری بسیار پیچیده و دشوار است. دست کاری و تغییر المان های پذیرفته شده و جا افتاده، کاری دشوارتر و پیچیده تر است. طراحی یک المان شهری دانش و تجربه و ذوق فراوان می خواهد و در کنار دانش و مهارت طراحی، شناخت عمیق از فرهنگ و تاریخ جامعه میزبان هم نیاز دارد.
هنوز قابل دفاع ترین المان شهری شیراز المان فلکه گاز است و ما نتوانسته ایم یک المان جدید در آن حد و اندازه طراحی کنیم، کما این که در تهران هم هنوز المانی با عیار و ارزش المان برج آزادی نساخته ایم.
علت آن نبود متخصص و طراح نیست. علت دشواری و پیچیدگی طراحی و تولید المان شهری است. در شهری که آن را به حافظ و سعدی می شناسند، المان شهری را هم باید در تراز نام این دو چهره جهانی خلق کرد و به این سبب است که هرکسی به چنین کاری خطر نمی کند و معمولا در چنین میدانی هم هر کسی سربلند بیرون نمی آید.
در مورد همین المان طاووس در ورودی شیراز، مسئولین شهرداری کافی بود از یک دانشجوی ترم یک ادبیات بپرسند چرا طراح قبلی طاووس را نشسته طراحی کرده است؟ تا او جواب می داد "طاووس در فرهنگ ما به زیبایی و غرور مشهور است اما یک ویژگی دیگر هم دارد، آن هم زشتی پاهایش است
و عطار و سنایی و وحشی و چند شاعر دیگر به آن پرداخته اند، کسی که طاووس قبلی را نشسته طراحی کرده هر کسی بوده حتما می توانسته آن را ایستاده هم طراحی کند اما یا با اشراف بر جایگاه طاووس و شهرت پای او درفرهنگ ما یا با توجهی ابتدایی به پای طاووس تشخیص داده است بهتر است آن را نشسته طراحی کند تا زشتی پای طاووس در پس زیبایی پرهایش پنهان شود"
جالب است آقای حسن پور معاون خدمات شهری شهرداری شیراز که مدعی است طاووس قبلی "از زیبایی بصری و فرم درستی برخوردار نبود و زیاد به طاووس شباهت نداشت" با اشتیاق توضیح داده است "طاووس جدید ایستاده و حدود دو متر طول پاهای آن است"
طبق ادعای حسن پور "برای ساخت طاووس در میدان دروازه قرآن استادان دانشگاهی و طراحان برجسته ای بکار گرفته شده اند و طرحی شکیل و درخور نام شیراز طراحی و ساخته شده است"
در شیراز همواره مشهور به علم و هنر عجیب است که استادان و طراحان برجسته اش این نکته بسیار بدیهی در خصوص پای طاووس را نمی دانسته اند و حتی بعد از اجرا هم متوجه آن نشده اند. کافی بود آقایان صفحات ویکی پدیای فارسی را در مورد طاووس مطالعه کنند تا این نکات بدیهی را دریابند.
اوحدی مراغه ای غزلی دارد با مطلع "ای شهر شگرفان را غیر از تو امیری نه" صرف نظر از سعدی و حافظ و امامزادگان مدفون در شیراز، هرکس سری به "دارالسلم" گورستان تاریخی شیراز بزند انصاف می دهد عنوان "شهر شگرفان" سخت برازنده شیراز است، امیدوارم بعد از این مدیران شهری از بین نخبگان و شایستگانی انتخاب شوند که شیراز را در تراز نام بلندش مدیریت کنند. تا همان طور که در تاریخ هزار سال اخیر ایران همواره مانند نگینی درخشیده است، در روزگار ما هم سزاوار این شهرت باشد .