اما رويدادهايى در حاشيه اين نكوداشت ها رخ مى دهد كه خبر اصلى را به متن هدايت مى كند.
آقاى عبدالعلى شمس معاون اسبق سازمان بهزيستى فارس كه اكنون در جايگاه مدير عامل خانه خيرين فارس در خدمت جامعه هدف يعنى كودكان بى سرپرست و محرومان است حكايتى نقل كرد كه براى مخاطبان درد آشنا خالى از لطف نيست؛ وى گفت: كودكى براى اخذ كمك به اين نهاد مردمى معرفى شده بود و او به همراه مادرش به اينجا آمد، هنگام ورود از ما خواست كه تنها صحبتى با دست اندركاران اهداى كمك داشته باشد بنابراين جدا از مادرش با ما سفره دل را باز نمود و گفت: امكانش هست بجاى كمك هاى شما براى لباس عيد من هديه اى براى مادرم بدهيد تا در روز مادر به او تقديم كنم، چرا كه مادرم خيلى براى من زحمت مى كشد و من دوست دارم با هديه اى دل او را خوشحال كنم!
روز مادر، روز پدر، بازديدهاى عيد نوروز و روزهاى ديگر همه براى رسيدن به نقطه روشن مهربانى است و قدردانى هم براى تجليل از مهربانى مهربانان است كه عمرى براى ما سنگ تمام گذاشته اند؛ امروز هر شخص به اندازه توان خويش براى مادر و يا همسر و يا زنان خانواده هديه اى اعطا مى كند چنانكه روز عيد نيز عيدانه اى به كودكان اطرافيان مى دهد و اما چه بسيارند كودكانى كه در اين اوضاع نابسامان اقتصادى راضى هستند لباس نو و عيدانه نوروزى را به مادر خود به بهانه روز مادر هديه كنند!
امروز روزِ مادر است و كمتر از سه هفته ديگر نوروز ولى كدام يك از دغدغه مندان اجتماعى و تحليگران سياسى و اجتماعى براى همين داستان مستند اين نوشتار راهكار دارند كه كودكى هم مانند كودكان شما در حسرت هديه اى براى روز مادر حاضر به پوشيدن لباس كهنه در ايام نوروز است؟!
همگان در لا به لاى فضاى بى در و پيكر مجازى سرخوش و دلخوش به كاوش مباحثاتى هستيم كه چانه زنى آن دردى از اين كودك و نمونه هاى او دوا نمى كند.
نوشتار طولانى و شعارگونه ازاين قلم هم دردى از كودك دل آزرده دوا نخواهد كرد از اين رو اين حكايت و تلنگر كوتاه براى قشر متمكن جامعه و مسئولان كافى ست كه به تعبير خطيب و اديب توانا مرحوم معين الشريعه اصطهباناتى:
گفتم که الف، گفت دگر هیچ مگو
در خانه اگر کس است یک حرف بس است