پیادهروی در شهر یکی از بهترین روشها برای آشنایی با فرهنگ اهالی آن شهر و دیدن جاذبههای گردشگری است.
برخی از شهرهای دنیا به دلایل مختلف، مقصد مناسبی برای گشتوگذار پیاده هستند.
جف اسپک که نویسنده و طراح شهری است در کتابی به نام «شهری برای قدم زدن» نوشته است: چطور شهرهایی که کمتر به ماشینها وابسته هستند، سالمتر، پایدارتر و به لحاظ اقتصادی، انعطافپذیرتر هستند.
اعضای شورای اسلامی شهر شیرازاین شهر که از ابتدای روی کار آمدن با برنامه های انسان محور شعار های خود براساس ساختن شهری درخور نام شیراز مطرح کردند،حالا چند ماه دیگر باید دومین سالگرد پیروزی خود رادرانتخابات جشن بگیرند.
دو سالی که به مثابه یک نیمه از کارزاری است که چشم های بسیاری به عملکرد آنها در این کارزاردوخته شده است.
حالا با گذشت یک و سال و نیم که از روی کار آمدن این شورا می گذرد و پس ازآنکه یکی از معاونان شهردار با ایده های بلند پروازانه پیاده راه سازی در شیراز را با شهرهایی نظیر کپنهاگ،بوردو،ژنو،استانبول و... مقایسه می کرد،رئيس شورای اسلامی شهرازپیاده روی در شهر و لذت بردن شهروندان از این کار می گوید می افزاید: «مردم باید از رفتن در خیابان لذت ببرند که این لذت در پیاده روی و گفتوگو با یکدیگر حاصل می شود نه در عبور پر سرعت خودروها!»
سید احمدرضا دستغیب که در مراسم جشن سی سالگی سازمان عمران و بازآفرینی فضای شهری شهرداری شیراز سخن گفته است با بیان اینکه ارزیابی از وضعیت فرهنگ شهروندی باید کمی باشد، افزوده « باید بدانیم چقدر توانستهایم مردم را به تردد از خط عابر پیاده یا خودداری از ریختن زباله در سطح شهر ترغیب کنیم؟ »
رئيس شورای اسلامی شهر شیراز در حالی اینگونه مسائل را مطرح می کند که به نظر می رسدشوراپنجم باید درآستانه دو سالگی ازاین ایده پردازی ها فاصله گرفته و وارد فاز عملیاتی برنامه های خود شده باشد.تا برخلاف اکنون،آنگاه شیراز به شهری برای قدم زدن تبدیل شود!
برنامه هایی که اگر تنها بخشی از آن محقق شود آنگاه لازم نیست با هدف کسب درآمد درمرکز شهر شیراز بلند مرتبه سازی کرد!