زمستان نمی آید

رئیس جمهور ایالات متحده بر این باور است که با شروع تحریم ها، خزان مهلکی بر اقتصاد و اجتماع ایران مستولی خواهد شد و ایرانیان در حالی که در موضع ضعف هستند، به پای میز مذاکره باز خواهند گشت. اما دونالد ترامپ در این زمینه مرتکب اشتباه بزرگی شده است.

در حقیقت، تیغ برنده تحریم ها بیشتر از آنکه موجب آزردگی دولتمردان شود، باعث افزایش نفرت مردم ایران از رئیس جمهور پرحاشیه امریکا می شود و او را در قبال همه مرارت هایی که متحمل می شوند، مقصر می دانند؛ چراکه دولتمردان ایرانی پیش از این، با امضای برجام و پایبندی به آن، حسن نیت خود را در مجامع بین المللی نشان داده بودند. این بار، عضو رادیکالی جمهوری خواهان است که پیمان شکست و برای لابی های خشونت طلب صهیونیستی سلام فرستاد.

ملت و دولت ایران هم با شرایط تحریمی بیگانه نیستند. کشور ایران از اواخر دهه پنجاه همواره تحت سخت ترین شرایط اقتصادی قرار داشته است. حال پرسش این است که با گذشت نزدیک به چهار دهه از تجربه تحریمی، کشور ایران تا چه اندازه توانسته است از زهر مهلک آنها بکاهد و تهدیدها را به فرصتی برای پیشرفت و خودباوری تبدیل سازد. مسلماً طی دهه های جاری به دستاوردهای زیادی در بسیاری از زمینه ها دست یافته ایم و ایرانیان توانسته اند از آوردگاه های حساس و شرایط دشوار، با سربلندی و پیروزی از مهلکه خارج شوند. با این حال، هنوز شاهد کاستی ها و نابسامانی های زیادی هستیم که غلبه بر آنها، مدیرانی اندیشمند و دلسوز و بادرایت و معتقد به اصول اقتصاد مقاومتی را طلب می کند.

اولین مسئله ای که با مطرح شدن نام تحریم ها رنگ می بازد، ارزش پول ملی است. با آنکه پشتوانه ارزی و فیزیکی ذخایر ارزی بانک مرکزی در حد اعلای خود قرار دارد، فرهنگ اقتصادی در میان بسیاری از اقشار، آن چنان که باید رشد و تعالی نداشته و با هر ناملایمتی، شاهد دگرگونی بازار ارز و تضعیف ارزش ریال هستیم. شاید هیچ یک از دولت ها در ادوار گذشته آن چنان که باید در زمینه ارتقای فرهنگ اقتصادی کار نکرده اند و مردم، در چشم برهم زدنی برای جلوگیری از ارزش ریال متوسل به دلار و پوند و یورو می شوند. در حالی که فرهنگ اقتصادی بر این باور است که سرمایه های مردمی باید در زمینه های صنعت، بورس، تولید، مسکن و بازارهای سالمی در این زمینه صرف شود و انباشت سرمایه های ارزی در پستوی خانه، اقتصاد هر کشور قدرتمندی را از پای درمی آورد.

دومین مسئله ای که با مطرح شدن نام تحریم ها عصیانگری پیشه می کند، بحران دارو است. متأسفانه با مطرح شدن نام تحریم ها، قیمت دارو با شیب زیادی مسیر نجومی شدن را پیموده و بسیاری از داروهای حیاتی که جان بیماران به آنها وابسته است، در بازار کمیاب می شوند. با وجود همه اخبار و وعده های خوش بینانه که از سوی مسئولان مطرح می شود، جماعت بیماران دردهای بیماری را به فراموشی سپرده و برای تهیه داروهای تاریخ مصرف گذشته، راهی خیابان های فردوسی پایتخت و انوری شیراز می شوند.

سومین آوردگاهی که با ادای نام تحریم ها سر ناسازگای با مردم می گذارد، بازار خودرو است. این روزها پرایدها و پژوهای تاریخ مصرف گذشته و ناایمن در کانال های نجومی جولان می دهند و نشانه های خوبی از واقعی شدن قیمت آنها دیده نمی شود. خودروسازانی که تا دیروز هجمه های زیادی برای تعطیلی خطوط تولیدشان تحمل می کردند، این روزها با اتهام احتکار مواجه هستند و برنامه ای برای فروش ارائه نمی کنند. از سویی، خودرسازان خارجی هم بهای اتومبیل خود را بر مبنای ارز تعیین کرده و تصاحب یک اتومبیل متوسط خارجی برای یک خانواده متوسط ایرانی، تقریباً آرزویی محال است.

در میان همه این ها، به نظر می رسد بازار لوازم خانگی با علامت سوال ها و پرسش های زیادتری نسبت به همتایانش روبرو است. در سال اقتصاد مقاومتی و در حالی که همه رسانه های مردم را به استفاده از کالای ایرانی ترغیب می کنند، با مطرح شدن نام تحریم ها به یک باره شاهد قحطی یخچال و تلویزیون ایرانی در بازار بودیم و کار تا جایی رنگ و بوی بحرانی به خود گرفت که شرایط پیش فروش شش ماه با ثبت کد ملی مطرح شد.

مواردی که به اختصار و ایجازوار از آنها یاد شد، بیانگر این موضوع است که اسلوب اقتصاد مقاومتی و تکیه بر توانمندی های داخلی، هنوز آن چنان که شایسته است درکشور اجرایی نشده و هنوز راه های نرفته و مسیرهای زیادی برای خدمت رسانی به مردم مورد غفلت قرار گرفته است. اگر فرهنگ اقتصادی مردم در سطح مقبولی قرار ندارد، اگر بیماران با کمبود و گرانی داروهای حیاتی دست و پنجه نرم می کنند، اگر بهای پراید به بهای باور نکردنی چهارصد میلیون ریالی نزدیک شده است، اگر برای خریداری یخچال، تلویزیون و لوازم خانگی ایرانی باید شش ماه در انتظار بمانیم و صدها اما و اگر دیگر، گواهی بر کم کاری ها است. کم کاری هایی که فقط دولتمردان یازدهم و دوازهم مسئول آنها نیستد؛ بلکه بسیاری از بحران هایی که مردم با آنها در موسم تحریم ها دست و پنجه نرم می کنند، ریشه در گذشته های دور و نزدیک دارد.

برای آنکه رویای ترامپ مبنی بر مستولی شدن خزان بر اجتماع و اقتصاد ایران به حقیقت نزدیک نشود باید در کنار جنگ دیپلماسی، سرمایه گذاری همه جانبه و توجه ویژه ای به منظور بهره برداری از منابع و ظرفیت های داخلی انجام داد. هرچند رئیس جمهور ایالات متحده با بی خردی موجب وحدت هر چه بیشتر همه اقشار ایرانیان با دیدگاه های مختلف شد و به جای آنکه در برابر دولتمردان ایرانی با حربه های دیپلماتیک بایستد، به مقابله با ملت ایران برخاسته است؛ ملتی که هیچ گاه در برابر دیکتاتورها و متجاوزان و اشغالگران کرنش نکرده است.

انتهای پیام /  سعید رضا امیرآبادی – روزنامه نگار
1008 کلیک ها  شنبه, 19 آبان 1397 22:56
این مورد را ارزیابی کنید
(5 رای‌ها)

نظر دادن

لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «راستین آنلاین» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

بالا