هنر هفتم يا همان سينما نيز از اين مهم جدا نشدنى است. اگر در تاريخ بيش از يكصد ساله ى سينماى ايران تكاپويى داشته باشيم؛ با چهره هايى با اسلوب اصيل هنرى و پايبند به جامعه مواجه مى شويم.
عزت الله انتظامى كه در واپسين آدينه مرداد ماه گرم از ديوار كوتاه زندگى عبور كرد از آن جمله بود. آقاى بازيگرى كه كارنامه چند دهه سينماگرى و بازيگرى او نقطه عطف هنر براى جامعه بوده است.
عزت سينماى كشور ما كه روزگارى با هنرمندى جاودانه اش در فيلم ماندگار "گاو" داريوش مهرجويى تعريفى جديد از هنر متعهد در دورانى كه سينماى كوچه بازارى و پوچ تعريف شده بود؛ با تاريخ سينماى كشور اعطاء نمود.
چه بازى هنرمندانه اى كه با تكيه به نثر تواناى غلامحسين ساعدى در آن فيلم نامه و گارگردانى داريوش مهرجويى و بازيگرى زنده ياد عزت الله انتظامى موج نو در سينماى معاصر به راه انداخت.
انتظامى نه تنها در آن فيلم مشهور بلكه در بيشتر ايفاى نقش خود آقاى بازيگرى را به دوستداران هنر هفتم و سينماى اصيل اثبات نمود.
فيلم هاى ماندگار هزار دستان ، ناصرالدين شاه آكتور سينما، هامون و ديگر آثارى كه از لحاظ فيلم نامه، ديالوگ و پيام به مخاطب هر كدام داراى مفاهيمى شگرف و عميق مى باشند.
جريان سيّال ذهن مى گويد: حالا هم على حاتمى پس از دو دهه فراق دوباره به آقاى بازيگر مى رسد و شايد فيلم نامه اى جديد و هزار دستانى ديگر؛ اما اين بار در آن عالم و نقش انسان دلسوز حقيقى و دوستدار مردم ، كه در باطن عزت سينماى ايران بود.
و ما بايد در بدرقه او دوباره اين نوع بدرود گفتن عاميانه قلندرى را، تكرار كنيم كه " عزت زياد، آقاى بازيگر"