چاپ کردن این صفحه

آقای روحانی عابدزاده پاستور باش! به دو پشتک سخت نیازمندیم !

8آذر1376 چنان روز سرنوشت ساز و حماسی در تاریخ ورزش کشورماست که هنوز هم پس از بیست سال ازگذشت آن، دیدن صحنه های مسابقه ای که به حماسه ملبورن مشهور شد،مو را بربدن میلیون ها ایرانی سیخ می کند!

آقای روحانی !شرایط درآن زمان در حالی برای فوتبال ایران گره خورده بود که تیم ملی ما در بازی رفت مسابقه پلی آف جام جهانی 1998 درتهران و در مقابل چشمان بهت زده 128هزارتماشاگر پرشور زورش به تیم استرالیانرسید و با کسب یک امتیاز از بازی که نتیجه اش 1 بریک شده چشم به بازی برگشت در ملبورن داشت.

آقای روحانی !آن روزها هم مثل امروز آب کم بود!این را می شد از رفتار تری ونه‌بلز سرمربی تیم ملی فوتبال استرالیا و دیگر مسوولان این تیم پیش از عزیمت به تهران فهمید.آنها ایران را کشوری خطرناک خوانده بودند و حتی به بهانه قحطی در ایران با خود آب برای نوشیدن آورده بودند.

اما ظاهرا 8 آذر روز دیگری بود.روزی متفاوت در سرنوشت یک ملت!

آقای روحانی !قبل از شروع بازی تماشاچیان تیم استرالیا درزمان اجرای سرود ملی کشورمان به این سرود توهین کردند درست مثل امروز که برخی ها به هر بهانه ای به این کشور توهین می کنند!

ساندرو پل مجار سوت شروع بازی را به صدا درآورد،بازی حمله بودو حمله !محوطه جریمه ایران  پر بود از خطرهایی که آئوریلیو ویدمار، مارک ویدوکا، استن لازاردیس، رابی اسلاترو هری کیول در هر دقیقه از این بازی روی دروازه ما ایجاد می کردند.خطرهایی که یا خاکپور آنها را دفع می کرد یا پاشازاده با جان و دل جلو آنها می ایستاد یا عابدزاده به عنوان سنگربان تیم ملی آنها را دفع می کرد.

اما فوتبال است دیگر برد و باخت دارد درست مثل دنیای سیاست!عابدزاده هم که باشی بالاخره یکی هست که چارچوب دورازه ات را خوب نشانه رود و آن را فرو بپاشد!

آقای روحانی !عابدزاده هم که باشی بالاخره گل می خوری .نه یکی بلکه دوتاشاید هم بیشتر.نه در یک دیدار معمولی که دردیداری که کلید رفتن به جام جهانی در آن موجود است.

گل خوردن کار دروازه بان است اما هر دروازه بانی عابدزاده نمی شود!

آقای روحانی !کدام دروازه بان را سراغ دارید که در بازی پلی آف جام جهانی در مقابل هزاران تماشاگرحریف و میلیون ها قلب تپنده طرفدارتیم ملی دو گل خورده باشد،تیمش در آستانه حذف شدن از مرحله نهایی جام جهانی باشد ،به خیانت متهم شده باشد ، اما لبخند بزند و با پشتک زدن های خود به تیم روحیه دهد .کسی چه می داند شاید همان دوپشتک بلیط رفتن به پاریس بود.

کسی نمی داند اما من می گویم همان دو پشتک بسیاری از قفل ها را برای مردم ایران باز کرد!

آقای روحانی حالا پس از 20 سال از آن روزها!دوباره چند گل عقبیم!حالا بجای 128 هزار تماشاچی 20 میلیون نفرچشم انتظار دو پشتک هستند!

به جای چند هزار تماشاچی استرالیایی میلیون ها نفر منتظر گل خوردن ما هستند!

آقای رئیس جمهور!امروز با دیدن شما در لباس ورزشی در حال توچال گردی!با همان لبخند همیشگی !امیدوارشدم که شاید  تو این بار عابدزاده پاستور باشی!

آقای روحانی روحیه از دست رفته تیم را دوباره به تیم بازگردان!

1343 کلیک ها  دوشنبه, 04 تیر 1397 00:30
این مورد را ارزیابی کنید
(3 رای‌ها)