آن زمان احمدی نژاد تحریمهای شورای امنیت را که تمام کشورها را موظف به تحریم ایران می نمود "کاغذ پاره" خوانده بود.
تحریم اخیر از آن جهت مادر تحریمها خوانده می شود که به سبب قرار دادن نیروی سپاه در این تحریم می تواند هر شرکت مرتبط با این ارگان انقلابی را نیز تحریم کندو به نوعی قدرت زایش دارد.
اما نکته اینجاست که این تحریمها فقط از سوی آمریکاست و از ابتدای انقلاب تا کنون نیز ما به نوعی در تحریم آمریکا بوده ایم و ضرر های ناشی از این تحریمهای یکجانبه تازگی ندارد.
در این تحریمها برعکس تحریم های تحمیل شده در دولت نهم و دهم، ایالات متحده آمریکا از حمایت هیچ کشوری حتی متحدان اروپاییش نیز برخوردار نیست و کماکان ایران با تمام کشورها رابطه اقتصادی و سیاسی دارد. البته کار آمریکا در این مورد به جهت شروع یک جنگ دیپلماتیک جدید علیه کشورمان ونقض برجام قابل سرزنش تلافی جویی است.
اما بسیار بسیار تفاوت دارد با آنکه همه کشورها ایران را تحریم کنند. در این میان زحمات تیم دیپلماسی دولت یازدهم به جهت رهایی از تحریمهای بین المللی به ارث مانده از بی تدبیری دولت احمدی نژاد یک پیروزی بزرگ است.
اصولگرایان مخالف دولت اکنون تلاش می کنند که با تبلیغات منفی تحریم یک جانبه آمریکا را شکست برجام بنامند و بدین وسیله روحیه ای تازه را در بدنه نیروهای خود که از سال 92 تا کنون به طور پیاپی در انتخابات شکست خورده اند تزریق کنند. اما در آخرین انتخابات که انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت سال 96 بود مردم علیرغم تبلیغات وسیع وحتی بی انصافانه جناح رقیب نشان دادند که کماکان پشتیبان دولت وسیاستهای خارجی آن هستند.
*روزنامه نگار