در شرایطی که دوتن از مقامات بلند پایه دولت با اطلاع از مشکلات فدراسیون فوتبال بر رفع مشکلات مالی فدراسیون تاکید کرده و پیگیر تزریق بودجه مکفی برای هزینه های ارزی و ریالی این فدراسیون هستند جناب کارلوس کی روش دوباره با موضع گیری علیه دکتر اسدی دبیرکل فدراسیون فوتبال رئیس فدراسیون را وادار به تغییر دبیرکل کرد .
دکتر اسدی از دبیرکلی برکنار و به جای ایشان طی حکمی محمد رضا ساکت با سمت سرپرستی دبیرکلی معرفی شد . این برکناری و گماردن اگرچه موجب بهت و حیرت و تعجب کسی نشد اما بسیاری را متاسف کرد.
تاسف نه برای رفتن دکتر اسدی و امدن مرد چند شغله و چند پسته بلکه برای بی اختیاری فدراسیون و شخص تاج که اینگونه تسلیم محض خواسته ها و اوامر سرمربی تیم ملی است .
این نوع مدیریت در فدراسیون فوتبال نه از موضع حکمت و عزتمند ی است و نه اعتباری برای فوتبال و مجموعه ورزش ایران ایجاد می کند . معنا و مفهوم این نوع سازشها و تن دادن به هر "فرمایشی " تصویری تلخ از یک انفعال ویرانگر مدیریتی است .
این همه کوتاه آمدن در برابر سرمربی برای چیست؟ بگذارید ابتدا ساده و شفاف به خودمان بگوئیم و سپس مردم و کارشناسان را در جریان بگذاریم : فوتبال ما با سرمربی گری کی روش به جایگاه بیست و سوم فوتبال جهان رسیده و هدف بعدی ما صعود از دور اول گروهی رقابتهای جام جهانی فوتبال به دور بعد است .
این هدف تعیین شده برای فوتبال ایران در این مقطع زمانی است . هدفی واقع بینانه که مبتنی بر توانمندیهای فنی فوتبال ایران است .
سوال :اگر این مهم همانندجام جهانی برزیل محقق نشد چه بندها و مواردی برای جبران خسارات مادی و معنوی و مدیریتی و اداری پیش بینی شده است ؟! باور کنید هیچ !!کی روش با فوتبال ایران خداحافظی خواهد کرد و در پای پلکان هواپیما با لبخندی برلب خواهد گفت خداحافظ موزامبیک !! به یادتان می آورم که موزامبیک زمانی مستعمره پرتغال بود .
از طنز گزنده این پیش بینی تلخ که بگدریم فوتبال ما تنها با یک سرمربی کاربلد فوتبالی مواجه نیست .کی روش استاد حاشیه سازی و رفتار تحکم آمیز مغرورانه و القای نگاه از بالاست. او خود را مسیح فوتبال ایران فرض کرده است . "نجات دهنده ای" که ابتدا خود نجات یافته واعتباری مضاعف کسب کرده است.
مجموعه اندیشه ها و رفتارهای کی روش نشان دهنده این واقعیت است که او با آگاهی کامل از نقاط ضعف فوتبال و جامعه ما با خواسته های حداکثری سخن گفته و در هر نشست و گفتگویی حرفها و خواسته های خود را به کرسی نشانده است .
آیا کسب جایگاه کنونی در فوتبال و بعد مثلا صعود از مرحله مقدماتی این همه ارزش دارد که اعتبار و عزت و پیشینه فوتبال ایران را نادیده گرفت و به این همه زیاده خواهی های تحکم آمیز تن داد ؟! تفسیر وتحلیل آن با شما .
انتهای پیام /
عبدالکاظم دریساوی
