اردوغان که سودای تسلط و نفوذ بر سوریه را در سر می پروراند با خیال خام دست در دست عربستان گذاشت و مجری سیاست های امریکا-عربستان شد تا از این آب گل آلود ماهی هر چند کوچکی صید کند.
طولانی شدن جنگ سوریه و آغاز عملیات داعش در عراق، اکراد را به جنب و خروش انداخت و گریز از مرکز قدرت و سودای جدایی طلبی را در آنان تقویت نمود.
ترکیه از این اتفاقات هراس به دل راه داد زیرا سالها سرگرم مبارزه با کردهای ساکن ترکیه بودند. ترکها نظاره گر کوچک ترین اقدامات شدند تا هر تحرک را در نطفه خفه کنند.
اگر چه اردوغان سعی کرده بود پیش از آغاز بحران سوریه "اوجالان" را قانع کند دست از نبرد مسلحانه بردارد و جنگ ترکی-کردی را در یک فرایند مسالمت آمیز خاتمه دهد اما بحران سوریه و دخالت موثر کردها و ترکیه در این فرایند ایجاد اخلال کرد.
انفجارهای پی در پی و افزایش احساسات قومی از یک سوی و تقویت ملی گرایی ترکی از سوی دیگر چنان در مقابل هم به صف آرایی تن دادند که هر روز یک جا در ترکیه شاهد عملیات تروریستی و انفجار بودیم. "دیاربکر" به عنوان مرکز ثقل فعالیت های اکراد مورد توجه ترکیه قرار گرفت و بیشترین خسارات را به خود دید.
اما از این ها گذشته آنگاه که بحران سوریه اردوغان را ضعیف کرد و دست و سمت و سوی او را به طرف روسیه چرخاند امید میرفت که ترکیه از سوریه عقب نشینی کند و اکراد لطمه کمتری از ترک تازی اردوغان ببینند که چنین نشد و کودتای ناموفق راه را برای سرکوب این بار نه در خارج از مرزها بلکه در دل ترکیه فراهم آورد.
اردوغان که فضای پسا کودتا را مناسب تسویه حساب می دید وارد میدان شد از هر قشری که احساس می کرد مانع تمامیت خواهی اویند تعدادی را برگزید و به زندان افکند. در این میان کردها با تبری جستن از کودتا سعی کردند خود را نجات دهند اما اردوغان همین که آسوده خاطر شد از دیگران، سر وقت کردها آمد تا این بخش از مخالفان خود را نیز وادار به سکوت کند.
همین امروز رهبران "حزب دموکراتیک خلق ها" در ترکیه بازداشت شدند. "یوکسکداغ" و "صلاح الدین دمیرتاش" و تعدادی دیگر از رهبران کردها به جای نامعلومی برده شدند تا حذف فیزیکی از درون جامعه تنها منحصر به روزنامه نگاران، ارتشی ها و سیاسیون مربوط به "گولن" باقی نماند.
شاید می شود گفت انفجار ساعتی پیش در دیاربکر مربوط به همین دستگیری های بی تدبیر اردوغان باشد. انتظار می رود در درون جامعه کردی تصمیم سهمگینی برای اردوغان اتخاذ شود اگر وی نخواهد به سرعت رهبران کرد را از زندان آزاد نماید.
به سیم آخر زدن اردوغان تنها پس از گذشت ۳ ماه از کودتای ناموفق جای تعجب دارد اما کارشناسان امر را شگفت زده نکرده است زیرا رهبران کردی مدتهاست به بگیر و ببندهای اردوغان معترض هستند و انتظار می رفت دولت عدالت و توسعه اقدامی جدی در این رابطه انجام دهد.
به مبارزه طلبیدن اکراد قطعا فضای آرام ترکیه را به سمت نا آرامی مزمن خواهد برد زیرا بار دیگر طرفداران رهبران کردی را به میدان نبرد قومی-ملی خواهد آورد.
چیزی که متعاقب کودتا اندکی از آن کاسته شده بود و درک درست کردها باید باعث می شد اردوغان نگاه خصمانه خود را در تعامل با این بخش از جامعه برمیداشت.
به نظر می رسد اردوغان تا همه دشمنان خود را سر جای خود ننشاند از پای نایستد!!! حذف کامل دشمنان و رقبا از صحنه در دستور کار اردوغان قرار گرفته و او در این راه گوشش بدهکار هیچ گفته ای که در آن بوی مصلحت اندیشی بیاید نیست. به آشوب کشاندن ترکیه و تحریک احساسات سیاست این سالهای حزب عدالت و توسعه بوده تا از این راه مخالفان پنهان خود را به میدان بیاورد، بگیرد و حذف کند.
از این رو ست که معتقدیم بازداشت رهبران اکراد به هدف تحریک باقی مانده مخالفان است تا ندانسته به تور پیشتر تعبیه شده اردوغان بیافتند. برای اردوغان مهم نیست چه به سر جامعه ترکیه می آید و اقتصادِ حالا متزلزل ترکیه چقدر دچار افت خواهد شد. برای او تنها این مهم است که به سرعت از شر مخالفان سرسخت خود خلاص شود.
مهدی مرادی-کارشناس ارشد روابط بین الملل