باجگیری آشکارو بستر سازی برای سرکوبی جنبشهای مردمی که احتمالا در آینده خواستار سهم بیشتری از استقلال اقتصادی و دموکراسی اند.
واقعیت این است که آمریکا در حال حاضرخود را قدرت بی رقیب می داند و انجام هر عملی را برای اثبات این برتری مجازمی شمارد.
این چهره واقعی آمریکا و شرکای غربی آن است که این بار مشاطه گران سنا و مجلس نمایندگان و ایدئولوگهایشان با بزک و آرایش "قانون" و" مصوبه" وارد کارزار غارت ثروت ملتها شده اند.
البته باجگیری از عربستان نباید ماراخوشحال کند زیرا این سرآغاز یک سیاست دریده و خطرناک امپریالیستی است .هرچند که پیش بینی این رویداد غارتگرانه کار چندان سختی نبود لاکن می تواند به مثابه درسی مهم و تاریخی برای همه حاکمیتهای وابسته و دل خوش کرده به غرب باشد.
کلان سرمایه داران و دولتهای امپریالیستی و انبوه نمایندگان و مبلغان آنان یکبار دیگر نشان دادند که هیچ پاببندی و تعهدی به قانون و روابط برابر حقوق بین ملتها و موازین اخلاقی در عرف سیاسی نداشته و ندارند.
برای این جماعت طلا و دلارو منافع یک جانبه و کسب سود حداکثری مهم است. این "جماعت "برای رسیدن به این مطامع و منافع خوداز هر راه و وسیله ای اعم از نیمه مشروع ونامشروع و ضد بشری استفاده می کنند زیرا دانش آموخته های نخبه دنیای مدرن همان ماکیاول معروفند.
حالا بانوی اول امریکا یا آقای اول امریکا با همراهی پدر بزرگشان (بوش پدر) هرچقدر میخواهند لبخند بزنند وژست انسان دوستی و احترام به حقوق بین الملل رانمایش دهند آیا می توان باورکرد که اینان دغدغه حقوق بشر و دموکراسی را دارند؟ به راستی جهان نظاره گر و تجربه کننده کدامین دوران است که اینگونه مورد چپاول و شرارت و زورگویی قرار میگیرد؟ سقراط و ارسطو و مسیح را باید به میدان آورد تا نا آرامی وجدان را درپی این همه خیره سری و رفتارهای ضداخلاقی ویرانگر سرمایه های اخلاقی بشری رابه این مدعیان ایمان واخلاق مسیحی نمایش دهند.
تا شاید سرمایه داری از خجالتش کمی عرق کند و درخود فرو رود. اما ذات سرمایه داری از نوع امپریالیستی آن همین است که تاکنون به اشکال مختلف دیده شده است ولاغیر! امیدوارم که این واقعیت تلنگری باشد بر ای بیداری و هشیاری فریب خوردگان شیفته سیاستهای امریکایی که هنوز براین باورند که آمریکا نجات دهنده است .نگارنده درپی القای این نیست که در پی رد روابط و مناسبات با غرب باشد خیر بلکه بر این باور است که روابط و مناسبات با همه دنیاآری اما بر اساس احترام متقابل و برابر حقوق و به د ور از هرگونه باج خواهی و فشار. عزتمندی و اعتماد به نفس در رعایت این مهم و الزام داشتن به آن است .
عبدالکاظم دریساوی – روزنامه نگار