آن ها در ریو تنها بودند

تاپیش از مسابقات المپیک ریو و با حساب وکتاب های خودمان در برخی از رشته ها مانند کشتی و وزنه برداری امید دریافت مدال های رنگارنگ را داشتیم، زیرا تمام ابزارهای لازم را برای کسب مدال اعم از قهرمانان صاحب نام و عنوان دار و مربیان توانمد و تدارکت نسبی را داشتیم .

کمتر کسی فکر می کرد که امید نوروزی با توجه به قرعه خوبی که نصیبش شده بود در دومین کشتی خود به حریف بی نام و نشان گرجستانی ببازد، یا بهداد سلیمی که در جریان اردو ها به روز های اوج خود رسیده بود و رکوردهای خوبی را زده بود از دست یابی به مدال باز ماند.

البته این واقعیت که کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی اشتباهانی داشته را نباید نادیده گرفت که البته در ورزش تا حدود زیادی هم طبیعی هست، به عنوان مثال، با توجه به اجرای قانون جدید داوری کشتی فرنگی، کادر فنی از اتخاذ تاکتیک های لازم برای مقابله با تصمیمات داوران عاجز بودند، این ضعف در جریان مسابقه سعید عبدولی و اخلاقی مشهود بود .

ولی فارغ از تعصبات ناسیونالیستی باید گفت که داوران دست کم در مورد، امید نوروزی در وزن 66 کیلوگرم کشتی فرنگی و بهداد سلیمی در فوق سنگین وزنه برداری که درعین شایستگی و توانمندی از دریافت مدال محروم کردند نقشی انکار ناپذیر داشتند.

این واقعیت که داشتن کرسی در ارکان و کمیته های مختلف فدراسیون های بین المللی دست کم می تواند نقش حمایتی غیر قابل انکاری داشته باشد بر هیچ کس پوشیده نیست، که متاسفانه بعد انقلاب به دلایلی روشن در هیچ رشته ای نتوانسته ایم به این مهم دست یابیم .

این که چگونه است ما با داشتن نیروها وقهرمانان جهانی و المپیکی نمی توانیم در فدراسیون های مرتبط صاحب کرسی شویم و کشورهای دیگر بدون داشتن رکورد، مدال و قهرمان در رشته هایی مانند کشتی و وزنه برداری بر مسند های تصمیم گیری تکیه می زنند، سئوالی است که پاسخ آن ممکن است در حوزه های غیر ورزشی جسته شود.

سال ها پیش فردی بنام دکتر توکل یکی از کرسی های مهم فدراسیون جهانی کشتی "فیلا" را با شایستگی اشغل کرده بود و عضویت هیات رئیسه را داشت، این حضور خیرات بسیاری برای کشتی به همراه داشت ولی متاسفانه تنگ نظری و کوته بینی ها این امتیاز را از کشتی ما گرفت و بعد از آن هم دیگر تکرار نشد .

باید پذیرفت که ورزش تنها به تمرین کردن و شرکت کردن در مسابقات و کسب علم روز و استفاده از مربیان صاحب نام به سرانجام نمی رسد و مولفه مهم دیگری به نام دیپلماسی ورزشی نیز در کسب مدال و ایستادن بر قله های ورزش موثر و تعیین کننده است، و با آنکه که سال هاست به خاطر نداشتنش ضربه خورده ایم باز از آن غافل شده ایم، تجربه دکتر توکل و عضویت او در هیات رئیسه فیلا مبین این ادعاست .

 رخدادهای المپیک ریو یادآور تحریم های نا جوانمردانه درعرصه های اقتصادی و سیاسی است، که هردو به نوعی دارای شباهت های زیادی هستند، تصورات اشتباه و نداشتن شناخت درست از واقعیت های دنیای پیرامون و شعارزدگی و نادیده گرفتن این حقیقت که نظام جهانی خواه درست و خواه غلط وجود دارد، کشور را به باتلاق تحریم ها هدایت کرد، که در نهایت با تحمل زیان های جبران ناپذیر و در تنگنا قار گرفتن مردم با روی کار آمدن یک دولت واقع گرا با استفاده از دیپلماسی مذاکره، با سلاح گفتگو و رایزنی برجام را مصوب کردند و دست کم از فرو رفت بیشتر در این ورطه مرگبار پیشگیری شد.

در ورزش هم باید پذیرفت که امروزه سیاست، لابی ها، برندها وگردش مالی و اقتصادی کلان نقش آفرینی می کنند، لذا برنده شدن و مدال گرفتن با وجود شایسته بودن در جاهایی هدایت شده انجام می شود، و در این وانفسا کشورهایی که در نهاد های تصمیم ساز و تصمیم گیر ورزشی سهمی ندارند از پیش بازنده اند .

لذا به نظر می رسد که وقت آن رسیده در ورزش نیز مانند عرصه های سیاسی و بین المللی عمل کرده، یک برجام ورزشی را رقم بزنیم و بپذیریم که نتیجه جنگ تنها در میدان رقم نمی خورد .

   

انتهای پیام /  شبان سروستانی
1331 کلیک ها 
این مورد را ارزیابی کنید
(5 رای‌ها)

نظر دادن

لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «راستین آنلاین» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

بالا