امروز اعلامیه ای را بر دیوار یکی از بیمارستانها دیدم که جای بسی تامل دارد!
ترجمه اش به زبان خودمانی این است:
"به زبان خوش بگیر بشین وگرنه میدم بزننت که نفست بالا نیاد!"
و امضاء زیر اعلامیه از خودش قشنگ تر بود:
"کمیته طرح تکریم ارباب رجوع"
"مرکز آموزشی درمانی..."
آقا یا خانم دکتر عزیز;
دنبال چه هستید؟ ایفای نقش الماس؟
برادرم، خواهرم، استادم، الآن به اندازه ی کافی الماس داریم تا شیشه وجود با برکت و زحمتکش نظام درمان را خط خطی کنند!
شما نکن!
نکن عزیزم، نکن!
فکر می کنید من نمی دانم چرا این اعلامیه را نصب کردید؟ چرا ، می دانم!
من می دانم که خیلی ها می آیند و حرمت شما و همکاران شما را نگه نمی دارند، می دانم که بعضی ها اعصاب ندارند، مریض دارند، ناراحتند!
می فهمم، می بینم، می دانم!
اما شما هم نباید برای گرفتن یک برگ کپی بیمار را بفرستی برود بوفه ی جلو در ورودی بیمارستان!
خوب! عزیز دلم، می فرستی اش آنجا، باید هزار متر را گز کند با اعصاب خرد، بعد آنجا هم یک برگ کپی را به دو برابر قیمت با او حساب کنند، بعد دوباره هزار متر را گز کند توی آفتاب مرداد ماه، حالا می آید و نوبتش می دهید برای دی ماه!
چه توقعی دارید از آن بیچاره ای که از دورآباد آمده به امید درمان! به امید مرهم!
فکر می کنید من نمی دانم پزشکان و پرستاران چقدر زحمت می کشند؟ فکر می کنید نمی فهمم صبح تا شب را با بیماران سر کله زدن یعنی چه؟
چرا می دانم، خوب هم می دانم! برای همین است که دلم می سوزد برای دل شیشه ای شان، دلم می سوزد برای زحمت های شبانه روزی شان، دلم نمی خواهد کسی از گل نازک تر به ایشان بگوید، آنهم به بهانه ی کم تدبیری!
ضمنا بد نیست سری هم بزنیم به فرهنگ لغات تا معانی چند کلمه را پیدا کنیم:
- تکریم
-ارباب
- رجوع
-مرکز
-آموزشی
-درمانی
راستی گفتم سلام دکتر، شاید شما اصلا دکتر نباشید!
پس خداحافظ آقای رئیس!
