اما گویا برخی دستها و دیده ها تمایل به بازگشت عادل فردوسی پور به صحنه گزارشگری و اجرا ندارند زیرا حضور او را در صدا و سیما یک مانع بزرگ برای اهداف و منافع خویش می پندارند . در پاسخ به این شرایط و در جهت روشنگری برای رفع هر گونه ابهام و شبهه ای باید از مدیران صدا و سیما سوال شود که کدام گزینه برای آن مدیریت اهمیت داشته و دارد ؟ منافع و مصالح واهداف افراد ، یا خواست عمومی ومصالح ملی ؟!
برای بازگشت عادل فردوسی پور به عرصه گزارشگری به شجاعت" انتقاد و انتقاد از خود" به منظور اصلاح و بهبود روند امور نیاز است . یعنی آنانی که تحت تاثیر برخی القائات ، فتانی ها ، سخن چینی ها و تفسیرهای ذهنی غلط درب خروج را به آقای فردوسی پورنشان دادند باید شهامت و جسارت این را داشته باشند که با دعوت از این استعداد بزرگ عرصه گزارشگری فوتبال و جرا اشتباه خود را جبران کنند . جبران اشتباه بر اعتبار اصلاح کننده اشتباه افزوده و بر میزان اعتماد عمومی خواهد افزود .
عادل فردوسی پوربه دلیل تعهدش به مردم و میهن و دارا بودن صداقت ، شرافت ، صمیمیت ، آگاهی ، علم و صراحتش یک سرمایه دوست داشتنی و یک اعتبارملی و بین المللی برای رسانه صدا و سیما است .کنار گذاشتن و دور ماندن عادل فردوسی پور از صدا و سیما یک خودزنی زیانبار بوده و هست . گذشت ایام وهفته های بدون فردوسی پور نشان داد که مخاطبان فوتبالی و غیرفوتبالی چه سبک و سیاقی را در گزارشگری و مجری گری برای گزارش و تفسیر و تحلیل فوتبال را می پسندند و می خواهند .
کج اندیشی و لجاجت و ندیدن این واقعیت در این خصوص مطرود است . پیروی از کسانی که خواستار دور نگه داشتن فردوسی پور از صدا و سیما هستند تکرار همان اشتباهی است که انجام گرفته است . خردمندان گفته اند:" اشتباه کردن کار انسان است اما در اشتباه ماندن نه" !!
بازگشت فردوسی پور به صدا و سیما یک ضرورت است. به این مطالبه مردمی و این ضرورت شناخته شده باید توجه و عمل کرد.درود بر کسانی که شنوندگان نیکی هستند .
