متاسفانه کرونای لعنتی اورا هم درو کرد . آقا عیسی از همان اوایل ( سال ۱۳۵۳) که دردانشکده تربیت بدنی وعلوم ورزشی هم دوره بودیم همه فکر و ذکرش کسب دانش گسترده در فوتبال بود با این هدف که بتونه به فوتبال شهرو استانمان کمک کنه . او مثل همه آبادانیها علاقه و تعلق خاصی به آبادان قبل و بعد از جنگ تحمیلی داشت .
ازبی تفاوتی و بی مهری برخی آدمها و از شرایط سخت گذران زندگی برخی دوستان و همشهریان ناراحت بود. آقا عیسی اکرمی علیرغم برخی بدشانسی ها و نارواییهای زندگی وبدعهدی های برخی افراد ، خانواده خوب و صمیمی و فرزندان خوبی تربیت کرد.
قلبی بزرگ و روحیه ای دوست داشتنی داشت .احترام گذار و محجوب و به هنگام تدریس فوتبال بی دریع بود.هر آنچه را که آموخته بود در اختیار بازیکنان و شاگردانش قرار می داد. از آبادان و سربندرو شیراز و تهران تا آموزش فوتبال درگرجستان روحیه معلمی و سلامت نفس و قدرشناسی در فوتبال را به خوبی حفظ کرده بود. وقتی که استاد منوچهر سالیا درگذشت با من به آبادان آمد تا ادای دین خودرا به این مربی سازنده و محجوب ادا کرده باشد.
اکرمی همیشه از زنده یاد اسفندیار دوستانی ،آقا رضا مجدی ، آقا عبدالواحد بزمه و زنده یاد فاروق فتاحی با احترام یاد می کرد او می گفت این مربیان حق بزرگی بر گردن فوتبال آبادان و خوزستان دارند. دوسال پیش وقتی گروهی از دوستان دوران دانشکده ورزش در معیت چند خانواده به سرپرستی آقا رضا رزاقی به شیراز آمدندبا نوعی شوق زدگی مرا خبر کرد که باهم به دیدارشان برویم . به اتفاق شهرام محضری و ضیا مصباحی شاعر جهرمی شال و کلاه کرده و تور گردشگری آقا رضا را به همراه احمد آقا گودرزی ملاقات کردیم .
از برخی رویدادها و بی خبری ها و کاستی ها و آرمانها در ورزش حرف زدیم .یک نوستالژی ومروری شنیدنی . چقدر خوشحال شد وقتی دوستان سالهای تحصیل در دانشکده را دید. صبح فردای آن روز با نان و آش سبزی شیرازی از پنحاه نفرمیهمان تهرانی پذیرایی کرد . در مسیربازگشت ازاین دیدارخاطره انگیزروحیه اش تغییر کرده بود.او انسانی مهربان و رئوف بودهمراه با دانشی گسترده در فوتبال !
اماافسوس که در فوتبال به دلیل تنگ نظری ها و بدعهدی ها به حق واقعی اش نرسید. در ایام طولانی جدال با بیماری آقا رضا اکرمی فرزند ارشد او حق فرزندی را تمام و کمال ادا کرد و همچون پروانه گرد شمع وجود پدر بود. شمعی که قطره قطره آب شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد. درگذشت آقا عیسی اکرمی آن دوست قدیمی را به همه فارغ التحصیلان دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی تهران و همشهریان و جامعه ورزش خوزستان صمیمانه تسلیت می گویم و برای خانواده محترم و ارجمند ایشان صبر و بردباری آرزومندم . خدایش بیامرزاد .