هنگامی به اطراف شهر شیراز یعنی روستاهایی که تا پنج دقیقه قبل از آن جز شهر و خدمات محسوب می شوند سر می زنیم، صحنه های بسیار اسفناکی را به چشم می بینیم ، جاهایی که مردم همین شهر در آن زندگی می کنند و از ابتدایی ترین امکانات اولیه سود نمی برند.
براستی چرا طی یک پروسه مدیریت قوی این روستاها را همانند گرد خون ، سلطان آباد ، علی آباد ، کچی، کیان آباد ، شاپور جان، کرونی و.... به شهر شیراز اضافه نمی شوند تا از خدمات ابتدايي شهری سود ببرند ، روستاهایی که هنگام بارندگی دیگر نمی توانید در آنجا رفت و آمد کنید، روستاهایی که مردم بیگناه توسط یک سری دلال از خدا بی خبر زمین های خود را هر طور که خواستند بدون رعایت هیچ نکته فنی و شهرسازی می سازند و فردا روزی که به شهر شیراز اضافه شدند ، بدلیل قوانین شهرداری بایستی به کمیسیون ماه ۱۰۰ ارجاع داده شوند که جریمه یا حتی حکم تخریب در برخی موارد توسط این کمیسیون صادر می شود و آن موقع است که شهرداری و پرسنل زحمتکش آن از شمر زمان بدتر خواهند شد.
بابازدید از این روستا ها نزدیک شهر شیراز مشاهده خواهید کرد که با احترامی که برای بخشداران و دهیاران قائل هستیم، دیگر توان مدیریت و اداره آن را ندارند.
این کار نیازمند مدیران قوی است که بتواند پیگیر حل مشکل این روستا ها شده و آن ها طی پروسه مشخص به شهر شیراز اضافه و امکانات حداقلی را به آنان ارائه کنند.