راستین آنلاین احد بهجت حقیقی که در جمع نظام های صنفی کشاورزی استان فارس، نظم بخشی به یک مجموعه مشخص و تعریف شده را مهمترین هدف از تشکیل نظام های مختلف عنوان کرد و گفت: با تشکیل نظام ها، هدفمندی داخلی ایجاد می شود.
وی با ابراز تاسف از اینکه صنف کشاورزی در شمار صنوفی بوده که در سالهای گذشته مورد بی مهری واقع شده بود، افزود: جای تعجب دارد در کشوری که کشاورزی بالاترین درصد مشاغل را به خود اختصاص داده اما از دیرپاترین حوزه هایی باشد که صنف کشاورزی در آن تشکیل شود.
مدیرکل تعاون روستایی استان فارس با تاکید بر اینکه راهی جز خصوصی شدن اقتصاد از طریق تقویت تشکل ها و نظام های صنفی این چنینی نداریم، خاطرنشان کرد: اقتصاد عریض و طویلی که امروز به شکل دولتی مدیریت می شود زمانی می تواند به خصوصی بدل شود که کار را به دست بخش غیر دولتی بسپارند.
بهجت حقیقی که اعتقاد دارد در بخش کشاورزی نیز زمانی این مهم ایجاد خواهد شد که تشکل های خصوصی قوی ایجاد شوند، گفت: در ایران متاسفانه طی چند سال گذشته بر خلاف قوانین جاری کشور و اصل 44، میسر خصوصی سازی به سمت معکوس حرکت کرده است.
به گفته وی، دخالت در کار کشاورز و دنبال کردن آن از مسیر دولتی هم محصول کشاورز را به مرور زمان خراب کرده و هم برای این قشر از جامعه توقعاتی ایجاد کرده که برخی از آنها به حق نبوده است.
وی، بحران آب و خشکسالی های ناشی از آن را مهمترین معضل امروز جامعه کشاورزی برشمرد که در صورت عدم تدبیر و نپرداختن به آن می تواند به معضلی اجتماعی و امنیتی تبدیل شود.
بهجت حقیقی با تصریح بر این نکته که متاسفانه امروز کشاورز ما تمام توقع و نگاهش به سمت دولت است که ببیند چه تصمیمی برای آب می گیرند، بیان کرد: در حال حاضر تمام هم و غم سازمان تعاون روستایی که متولی تشکل های بخش کشاورزی است، این است که تشکل ها روی پای خود بایستند، تقویت شوند و جایگاهشان رفیع شود.
وی در ادامه به قانون برنامه ششم و دنبال شدن مسیر منسجم و یکسان ویژه بسیاری از بخش ها از جمله صنوف کشاورزی اشاره کرد.
مدیرکل تعاون روستایی استان فارس همچنین به صدور مجوز چاههایی که در اواخر مجلس نهم داده شد و به دنبال آن فجایع دردناکی به وجود آمد اشاره و در این خصوص اظهار داشت: به دنبال صدور مجوز حفر چاه، امروز سطح چاههای آب در شهرستانهایی مانند داراب و زرین دشت به 600 متر رسیده است و خاک نیز با شرایط تلخی رو به رو است.
بهجت حقیقی با طرح این سوال مبنی بر اینکه که چه کسی باید ورود کند به حل این مسائل؟ افزود: اعتقادم این است که نظام های صنفی به ویژه کشاورزی و منابع طبیعی نقش بی بدیلی می توانند در این حوزه ایفا کنند؛ چرا که نظام های صنفی خوشبختانه تاکنون وابستگی به دولت نداشته و امید است که عدم وابستگی نظام های صنفی به دولت تداوم یابد و تثبیت شود.
وی با بیان اینکه نظام صنفی یه عنوان تشکلی که میتواند کشاورزی سنتی ما را به پایدار نزدیک کند نقشی پررنگ و مهم دارد، گفت: ما به سمت اقتصاد دولتی رفته ایم و فضای کار را به بخش خصوصی محدود کردیم و از آرزوها و آمال هایمان در این بخش سخن می گوییم و این در حالی است که بسیاری از کشورهای خشک و نیمه خشک امروز به کشاورزی های مدرنی دست یافته اند.
بهجت حقیقی که فضای به وجود آمده در دولت تدبیر و امید را فرصت مغتنمی برای رونق بخش خصوصی به ویژه پس از برجام می داند به مشکلات این بخش اشاره و ادامه داد: متاسفانه قوانین ما اجازه فعالیت باز به بخش خصوصی نمی دهد و همچنان راه تجارت جهانی به روی کشور ما بسته است که بخش اعظمی آن به تحریم ها بر می گشت.
وی در رابطه با عدم الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی نیز گفت: عضویت در تجارت جهانی در سال 76 در زمان دولت اصلاحات به مجلس ششم پیشنهاد داده شد اما ابتدای مجلس هفتم این طرح پس از چهار سال مطالعه متوقف شد و دولت یازدهم نیز تلاش می کند که به این سازمان ملحق شویم اما عده ای نابینا موضوع وابستگی را بیان می کنند و در حقیقت چشممان را روری حقایق بسته ایم؛ در حالیکه بخش خصوصی ما زمانی می تواند فراغ بال پیدا کند که تجارت آزاد داشته باشد.
مدیرکل تعاون روستایی استان فارس با طرح سوالی دوباره مبنی بر اینکه چرا باید اصرار کنیم به تولید گندم؟ چرا به سمت کشاورزی مدرن نرفته ایم؟ چرا دولت امروز باید به خودکفایی افتخار کند؟ خطاب به کشاورزان حاضر در جلسه گفت: امروز کشاورز ما به تجربه کافی رسیده است و اگر می خواهید تشکل های صنفی تقویت یابند باید خود شما هم به لحاظ علمی تقویت شوید.
بهجت حقیقی در بخش پایانی سخنان خود با تاکید بر شناسایی مشکلات و انعکاس آنها و پیگیری از سوی خود کشاورزان، نجات بخش کشاورزی را برای چندمین بار متوالی در این جلسه، خصوصی شدن دانست.
وی با تاکید بر این نکته که در نقدها انصاف را هم ببنید، بیان کرد: دولتی که امروز سکان اقتصادی کشور را به دست گرفته، ویرانه ای را تحویل گرفت که به سختی قابل حل بود و در ادامه مسیر نیز دشواری هایی وجود دارد که می طلبد که خود عزیزان به عنوان کشاورزانی که در استانی کشت و زرع می کنند که پیشرو در کشور است با نظام های صنفی دیگر متفاوت باشند و خود باید راهکار دهند و البته راهکاری که دولت در آن سهمی نداشته باشد.