راستین آنلاین صادق زیبا کلام در اعتماد نوشت: ظرف سه سال گذشته سنتي سياسي در ايران به وجود آمده كه هنگام شروع فصل سرما كه inversion (پديده وارونگي) صورت مي‌گيرد و هواي شهرهاي بزرگ به‌شدت آلوده مي‌شوند، بهانه خوبي به دست اصولگرايان، به خصوص جريانات تندرو مي‌افتد كه به خانم دكتر ابتكار به عنوان رييس محيط زيست دولت و شخص آقاي روحاني حمله كنند و با توجه به دلخوري مردم و نارضايتي آنها از آلودگي هوا به گونه‌اي در صدا و سيما، مطبوعات و رسانه‌هايي كه در انحصار اصولگرايان است، مساله را مطرح كنند كه مشكل در سياست‌هاي خانم ابتكار و همكاران ايشان به عنوان مسوولان محيط زيست دولت روحاني خلاصه مي‌شود.
اصولگرايان طوري در مورد آلودگي هوا مي‌نويسند كه گويا خانم ابتكار مي‌توانسته جلوي آلودگي هوا را بگيرد و بايد بهتر كار مي‌كرد؛ برنامه‌هاي بهتري براي محيط زيست كشور ارايه مي‌داد و از كارشناسان دانشمند‌تر و با تجربه‌تري استفاده مي‌كرد تا هواي تهران اين‌گونه آلوده نمي‌شد.
بسياري از مردم هم كه علم و اطلاع وسيعي از ريشه‌هاي عميق‌تر آلودگي هوا و اينكه نقش محيط زيست در جلوگيري از اين مساله چه ميزان بوده، ندارند. مردم روايت‌هاي يك سويه، جانبدارانه و مغرضانه اصولگرايان و مخالفين دولت روحاني را باور مي‌كنند و در كمترين حالت ترديد‌ها و علامت سوال‌هايي براي‌شان به وجود مي‌آيد كه چرا دولت و مسوولان محيط زيست براي جلوگيري از آلودگي هوا آستين بالا نمي‌زنند.
اگر هر فرد ديگري هم جاي خانم ابتكار بود با توجه به شرايط و وضعيت موجود بيشتر از اين كاري نمي‌توانست انجام دهد. آنچه اصولگرايان به مردم نمي‌گويند اين است كه سرانه بودجه محيط زيست در ايران يكي از پايين‌ترين بودجه‌ها در دنيا است. به بيان ساده‌تر حفظ وحراست از محيط زيست و جلوگيري از تخريب آن، تلاش در جهت سبز نگه داشتن آب و خاك كشور و سالم نگه داشتن هواي كشور در آخر ليست اولويت‌هاي كشور است. كافي است فقط به رقم بودجه‌اي كه مجلس اصولگرا براي محيط زيست مصوب كرده، نگاهي بيندازيم و آن را با ساير هزينه‌هاي كشور مقايسه كنيم. آنگاه معلوم مي‌شود كه محيط زيست و رييس آن چقدر مقصر هستند. لازم به ذكر است بودجه‌اي كه براي تبليغات فرهنگي در كشور هزينه مي‌شود، ده‌ها برابر بودجه محيط زيست است.
بيش از 35 نهاد، بنياد، سازمان و مركز سالانه براي مسائل فرهنگي كشور و تبليغات بودجه دارند. جمع بودجه‌اي كه اين 35 نهاد در سال 1393 گرفتند، نزديك به 6 هزار ميليارد تومان بود. البته برخي از اين نهادها را ما مي‌شناسيم. سازمان تبليغات اسلامي، نهادهاي تبليغاتي و فرهنگي در دانشگاه‌ها، آموزش و پرورش، صداوسيما و نهادهاي وابسته به حوزه‌هاي علميه از جمله اين نهادهاي فرهنگي هستند. اين در حالي بود كه در همان سال كل بودجه محيط زيست كشور با بيش از 6 هزار محيط‌بان و كارمند چيزي در حدود 175 ميليارد تومان بود. اصولگرايان هرگز به مردم نمي‌گويند كه نظام براي مسائل فرهنگي و تبليغات سياسي-فرهنگي در سال 6 هزار ميليارد هزينه مي‌كند اما براي محيط زيست 175 ميليارد تومان بيشتر حاضر نيستند، هزينه كنند.
آن وقت قرار است خانم ابتكار با اين پول جلوي خشك شدن درياچه اروميه را بگيرد؛ رود كارون را كه به فاضلاب تبديل شده احيا كند؛ جلوي هجوم گرد و غبار و ريزگردها را به خوزستان و غرب كشور بگيرد؛ تالاب انزلي را كه به لجنزار تبديل شده احيا كند؛ رودخانه‌هاي گيلان و مازندران را كه فاضلاب شهري و صنعتي شهرهاي شمال را به درياي خزر مي‌ريزد، بهبود بخشد؛ نگذارد كه هواي تهران و ديگر شهرهاي بزرگ آلوده شود؛ جلوي آتش گرفتن جنگل‌ها را بگيرد؛ جلوي فرسايش خاك را بگيرد و ساير اقداماتي كه كمك به حفظ و حراست از محيط زيست كشور است.
خانم ابتكار بايد همه اين كارها را به شايستگي انجام دهد، آن هم با 175 ميليارد تومان در سال. اما هزينه‌هاي ديگر به صورت تمام و كمال بايد پرداخت شوند. اي كاش رسانه‌هاي ما مي‌توانستند اين پرسش بنيادي را در مردم ايجاد كنند كه مردم از مسوولان اين سوال ساده را مطرح كنند كه توسعه پايدار و حفظ و حراست از محيط زيست و نجات مردم تهران و ساير شهرهاي بزرگ از آلودگي هوا در كجاي اولويت‌هاي كشور قرار مي‌گيرد؟