روز 16 خرداد سال 88 نیزاو به همین دلیل بازداشت شده بود اما یک روز بعد، مهرداد بذرپاش برای او وثیقه گذاشت و او آزاد شد.
اما این بار که او به جرم توهین به ارتش جمهوری اسلامی ایران به دادگاه احضار شده بود،با اعلام ناتوانی درتهیه وثیقه راهی زندان شد تا استراتژیستی که توسط هواردارانش یک شبه به معلم انقلاب و ایثار تبدیل شده یود،استراتژی مظلوم نمایی را برای خودش ترسیم کند.
حسن عباسی که به اعتقاد برخی ،شباهت زیادی بامحمد مایلی کهن دارد،علاقه شدیدی به مطرح شدن و در عین حال بازداشت شدن دارد.
اوکه این روزهادر اندیشکده یقین مشغول بررسی‌های دکترینال است درچند سال اخیر و علیرغم بی بهره بودن از تخصص آکادمیک و سابقه روشن در حوزه‌های مختلف از جمله سیاست، سینما، اقتصاد، تاریخ و فلسفه سخنرانی های عجیب و جنجالی در حوزه های یاد شده از خود به یادگار گذاشته است.
اما این بار ودردولتی که او یکی از منتقدین جدی و سرسخت آن است،با شکایت ارتش جمهوری اسلامی ایران به دادگاه احضار شدتا پاسخگوی اتهامات مطرحه شده علیه خود باشد.
اما اینکه عباسی درتهیه وثیقه ای در حد اتهام واردشده به خودش ناتوان باشد،کمی عجیب به نظر می رسید.
کاسه زیر نیم کاسه ای که خیلی زود قصه پشت پرده آن با هجوم هوارداران او به شبکه های مجازی برملا شد و مشخص شد که استراتژی عباسی مظلوم نمایی دردولتی است که او دلش نمی خواهد روی کار باشد.
"عدم تامین وثیقه، برای شخصی چون حسن عباسی که ظاهرا علاقه فراوانی به بازداشت شدن دارد، از دو حالت خارج نیست؛ یا او به قدری تنهاست که کسی حاضر به پرداخت وثیقه برای او نیست که چنین موضوعی منتفی است؛ چراکه دست کم ابعاد تشکیلات پژوهشی و رسانه ای عباسی این موضوع را تایید نمی کند؛ حالت دیگر مظلوم نمایی با بازداشت است.
تامین وثیقه برای حسن عباسی که دوستان و هواداران سینه چاکی دارد، بی تردید کار پیچیده ای نیست. پیش بینی اینکه برای او وثیقه تعیین خواهد شد هم کار سختی نبود؛ با این حال به نظر می رسد خود او اصرار دارد برای چند ساعت هم که شده بازداشت شود.
اما با بازداشت عباسی پیش بینی ها درست از آب درآمد.حسن عباسی یک شبه در فضای مجازی تبدیل شد به قهرمانی که هوادرانش او را «عمار،معلم ایثار،معلم انقلاب و...»معرفی کردند.
ترفندی نخ نما که ازهمان ابتداتارو پودش ازهم پاشیده شد تا این استراتژی آقای استراتژیست نیز نقش برآب شود.
قصه عباسی شبیه محمد مایلی کهن است که با شکایت علی دایی بازداشت شد و علیرغم آنکه مامور انتظامی، قصد داشت او را بدون دستبند به بازداشتگاه ببرد، اصرار کرد که جلوی دوربین ها به او دستبند بزند! غافل از اینکه بازداشت یک نفر به معنای انقلابی بودن او نیست!
چنین افرادی ظاهرا فراموش کرده اند که مبارزان انقلابی در دوران طاغوت توسط حکومت مستبد وقت بازداشت شده بودند و آن هم در راه مبارزه برای انقلاب؛ چنین اتفاقی بی تردید با بازداشت شدن به دلیل یک اقدام عمدی یعنی عدم تامین وثیقه، قطعا متفاوت است و از فرد مذکور چهره ای انقلابی نمی سازد! بدتر اینکه دلیل حضور او در دادسرا افترا به ارتش جمهوری اسلامی باشد.