در یک جامعه بالنده و روبه رشد، تنوع افکار و سلایق به فال نیک گرفته و از آن استقبال می‌شود چرا که این تنوع، فرصتی برای تضارب افکار، عقاید و دیدگاه‌هاست.
نباید فراموش شود که طرفداران یک دیدگاه هیچ‌گاه خود را حق و مخالفان خود را باطل نمی‌دانند و البته آموزه‌های دینی نیز اجازه این اندیشه را نمی‌دهد که افراد با دیگرانی که همانند آنها فکر نمی‌کنند رفتار ناشایست داشته باشند.
این روزها در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، باید به این نکته توجه داشت که اساس پیروزی انقلاب تکیه بر اشتراکات بود و پررنگ کردن اختلافات.
بر همین اساس است که تمام جریان‌های مخالف حکومت شاهنشاهی با تکیه بر اشتراکات خود، ید واحده‌ای را تشکیل دادند و نظام شاهنشاهی را سرنگون کردند.
در مواردی که نظام سیاسی با مشکلات و تهدیداتی مواجه می‌شود، ضرورت آشتی و تقویت اتحاد ملی بیش از همیشه لازم است. اکنون فضای موجود در کشور فضای گفت‌وگو و مذاکره است.
رسیدن به توافق هسته‌ای یا برجام که حاصل ماه‌ها مذاکره طولانی میان ایران و قدرت‌های بزرگ بود، نشان داد که در هر شرایط مکانی و زمانی می‌توان به مذاکره و گفت‌وگو نشست و به نتایج مثبت رسید.
از این رو، جریان‌های سیاسی باید در راستای منافع ملی و با توجه به جایگاه بین‌المللی ایران فارغ از اختلافاتی که با یکدیگر دارند، حرکت کنند تا در نظام بین‌الملل بتوانند ایرانی واحد و قدرتمند را به جهان نشان دهند.
باید با اتحاد و همدلی به بالندگی کشور کمک کرد و راه سوءاستفاده را بر دشمنان کشور مسدود کرد.
مهم‌ترین شرط تحقق آشتی ملی احساس ضرورت آن در جامعه است. این موضوع مهم باید مورد قبول قرار بگیرد که همه جریانات سیاسی درون حاکمیت به دنبال رشد و بالندگی کشور هستند.
از سوی دیگر عقلای جریانات سیاسی نباید به افراطیون اجازه دهند که متولی امور باشند. باید برای رشد و اعتلای کشور و مقابله با تهدیدات احتمالی از تمام پتانسیل‌های موجود در کشور استفاده شود.
افرادی منفعت خود را در اختلاف بین جریان‌های سیاسی کشور تعریف می‌کنند که امری طبیعی است، چون احساس می‌کنند اگر عقلانیت در جامعه حاکم شود، فضایی برای حضور آنها نخواهد ماند، بنابراین چنین فضایی را برنمی‌تابند.
این عقلای جامعه هستند که باید فرصت گفت‌وگو و آشتی ملی را میان جریان‌های سیاسی کشور ایجاد کنند و اجازه تصمیم‌گیری به تندروها ندهند.
*فعال سیاسی اصلاح طلب