آب داریم ولی برنامه نداریم

طی 12 سال گذشته کشور ما با پدیده خشکسالی روبرو بوده به گونه ای که سفره های آب زیر زمینی کشور فرو نشست کرده اند و در نقاطی مانند شهرستان جهرم سطح این سفره ها در حال حاضر از 30 متر در اوایل انقلاب  به 300 متر یا حتی بیشتر رسیده .

شکی نیست که حتی اگر بارش باران هم کم نشده بود و خشکسالی هم نداشتیم باز وضعیت سفره های آب بهتر از امروز نبود زیرا دلیل کمبود آب بیشتر بد مصرف کردن، کشت محصولات آب بر و غیر اقتصادی، شیوه آبیاری نادرست واستفاده از برخی کولرهای پر مصرف آب برای خنک کردن فضاهای مسکونی و اداری، بوده تا بارش کم باران .

در بحث کشت و کار، برنامه ریزی هایی از سالیان پیش برای بکار گیری شیوه های کم آب بر و تحت فشار انجام و تا حدودی هم اجرایی شده، اما موردی که کمتر به آن پرداخته شده مقدار آب مصرفی دستگاه های خنک کننده  آبی است.

بی تردید، همه در این نکته اتفاق نظر داریم که با توجه به گرمای طاقت فرسای این سالها و تغییر الگوی زندگی مردم نسبت به سال های پیشین، تقریبا در تمام خانه ها و واحد های صنفی و صنعتی برای خنک کردن فضا از کولرهای آبی استفاده می شود و بطور متوسط دست کم در هر خانه یا واحد تجاری و صنعتی یک کولر آبی وجود دارد.

به طور مثال در شیراز بیش از 600 هزار مشترک آب داریم که اگر برای هر مشترک فقط یک کولر آبی در نظر بگیریم و با توجه به اینکه هر کولر آبی به طور متوسط روزانه 200 لیتر آب مصرف می کند، روزانه 120 میلیون لیتر آب شرب از این طریق به هدر می رود.

حال اگر فرض کنیم که در کل کشور تنها 10 میلیون اشتراک آب داشته باشیم که از کولر آبی استفاده می کنند، روزانه بیش از 2 میلیارد لیتر آب تصفیه شده تنها برای خنک کردن محیط کار و زندگی به هدر داده می شود، که البته تعداد اشتراک ها بسیار بیشتر از این است که عنوان شد.

با عنایت و اعتقاد به اینکه بحث کم مصرف کردن برق نیز باید نهادینه شود، اما در تولید این انرژی کشور دستاوردهای خوبی داشته، بطوری که ما در حال حاظر به کشورهای همسایه نیز برق صادر می کنیم و از طرفی بر خلاف آب که تجدید پذیر نیست و اگر هدر رود به سختی بدست می آید، تولید برق توسط انرژی های تجدید پذیر مانند باد و نورخورشید به راحتی امکان پذیر است، لذا با یک برنامه ریزی و یک بار هزینه کرد، می توان با جایگزین کردن خنک کننده های گازی کم مصرفربه جای کولر های آبی که هم مصرف آب دارد و هم برق، آب این ماده حیات بخش را برای نسل های آینده نیز حفظ کرد و کشور را از خطر قریب الوقوع خشک شدن نجات داد.

یعنی اینکه دولت اگر در اصلاح و انتقال مصرف از آب به برق برای خنک کردن منازل و واحد های تجاری، یارانه هم بدهد نه تنها مسیر اشتباهی نرفته است بلکه در واقع سرمایه گذاری کرده است، زیرا گفته می شود که جنگ آینده بر سر آب است و البته پر بیراه نیز نگفته اند.